Wekelijks staat Erik Baalbergen aan de hand van een foto stil bij een IJmuidens onderwerp naar aanleiding van de actualiteit, een bijzondere gebeurtenis, een evenement of gewoon een van de mooie taferelen die IJmuiden biedt. In deze aflevering aandacht voor de winkel van Menist.

Door Erik Baalbergen

Neerlands laatste hoop. De ijzerhandel die nooit nee verkoopt. Als Max het niet heeft, kun je het wel vergeten. Wat God niet heeft, verkoopt Menist. Dit zijn zo maar wat kreten die je hoort of leest als het over de voormalige winkel van Max Menist gaat. Menig IJmuidenaar heeft goede herinneringen aan deze bijzondere zaak aan de Lange Nieuwstraat, in het pand waar tegenwoordig Foto Michel zit. 

Max en zijn vrouw Nellie – of “paps” en “mams”, zoals ze elkaar noemden – wisten perfect de juiste spulletjes te vinden in de propvolle zaak met de wanden vol houten laadjes en de potkachel pontificaal in het midden. Als je iets zocht en het nergens anders kon vinden, dan ging je naar Menist. Velen zijn ook wel ‘ns door hun kersverse baas voor plintenladders, vierkantegatenboren, veilenvet of ooievaarskuitenvet naar Menist gestuurd…

Radio

De vader van Max, Leo Menist opent in 1920 de eerste zaak aan de Zeeweg, met ‘electrische artikelen en radio’. Leo deelt de technische wonderen graag met anderen. In 1926 nodigt ‘Leo Menist van het electro-techische bureau aan den Zeeweg’ een grote groep plaatsgenoten uit om gezamenlijk naar een “draadloze” uitzending op het radiostation Hilversum te luisteren, waarin plaatsgenoot C. Zwanenburg drie ouvertures op zijn harmonica speelt. 

In 1927 krijgt Leo vergunning voor het verbouwen van een woon-winkelhuis aan de Zeeweg. 

Drie jaar later krijgt hij vergunning voor het verbouwen van de twee waarschijnlijk aan weerszijden van het eerste pand gelegen woonhuizen tot woon-winkelhuizen.

In 1932 installeert Leo een luidsprekerinstallatie rond het wedstrijdterrein van V.S.V., met ‘een radio, een inrichting voor het geven van muziek aan twee kanten en een microfoon, voor het doen van mededeelingen aan het publiek.’ 

Hij zit ook dikwijls zelf achter de microfoon. Bij allerlei bijeenkomsten in de dertiger jaren verzorgt Leo het geluid en de muziek. Leo is ook actief betrokken bij de lokale voetballerij. Hij is onder meer bestuurslid van V.S.V. en later scheidsrechter. En blijkbaar zijn ook onroerende goederen Leo niet vreemd; eind jaren dertig worden zeven woonhuizen van hem aan de Van Speijkstraat verkocht.

Max en Nellie

Zoon Max komt, nadat hij de HBS heeft doorlopen en zijn militaire dienstplicht heeft vervuld, in 1937 op twintigjarige leeftijd in de zaak werken. In 1940 trouwt hij met Nellie de Vries. In 1943 wordt het pand samen met een groot deel van de buurt op last van de Duitsers afgebroken ter verkrijging van schootsveld. 

In 1945 heropent Leo Menist zijn zaak, in een gedeelte van café Flora, het latere La Belle, aan de Zeeweg. In 1951 verhuist Menist zijn zaak naar een nieuw pand aan de Lange Nieuwstraat. Hier wordt een winkel met magazijn ingericht. 

Op 4 april 1952 wordt de nieuwe zaak (‘ijzerhandel en electr. artikelen’) op het adres Lange Nieuwstraat 785 geopend. 

Later wordt een schuur bijgebouwd en wordt de grote kelder onder het pand ingericht.

Op YouTube is het oude filmpje “Max Menist een begrip in IJmuiden e.o.” te vinden. Hierin vertelt Max op zijn eigen manier over zijn zaak. Hij geeft aan dat hij nooit de naam en de bedoeling heeft gehad om goedkoop te zijn. Ja, soms vergeet hij iets over te prijzen en dan lijkt het alsof het goedkoop is. Zijn motto is: de prijs is snel vergeten, de kwaliteit blijft heel lang. 

Over klandizie hebben Max en Nellie niet te klagen. Jan de werkman, de hoogovenwerker, de dokter, de chirurg, de notaris, allemaal komen ze in zijn winkel. En ze komen overal vandaan, uit de hele provincie, het hele land en zelfs Duitsland. En of het nou iets is voor een paar centen of duizend gulden, Max verkoopt het graag. ‘Een klant die je helpt aan een boutje voor een paar centen, wordt later een klant als ‘ie iets knaps nodig heeft.’

Herinneringen

Zelf heb ik in mijn jongere jaren diverse onmogelijke dingen, zoals borgringetjes (halvemaantjes, zoals Max deze noemde) en Zeewijkbouten van niet-gangbare afmetingen, kunnen scoren bij Max. Een winkel als die van Menist kent IJmuiden helaas niet meer. Max is ruim dertig jaar geleden overleden. Later huist een filiaal van de discountdrogisterij Schlecker in het pand. In 2010 komt damesmodezaak Joossies en sinds 2013 zit Foto Michel in het pand. 

Er bestaan diverse mooie foto’s van Max en Nellie aan het werk in de winkel, maar helaas zijn de publicatierechten daarvan in verband met de strengere auteurswet van 2018 ingetrokken. 

Gelukkig hebben we de herinneringen aan deze typisch IJmuidense zaak en het eerdergenoemde filmpje nog!