IJmuiden – Vrijdagavond heeft Peter de Bie (66) de dagelijkse leiding van strandpaviljoen Beach Inn overgedragen aan zijn dochter Nikki en zijn zoon Didier. Hij deed dat op bijzondere wijze, namelijk met de officiële presentatie van zijn levensverhaal in boekvorm. Bart van Broekhoven, onder meer actief als regisseur en filmmaker, tekende dat verhaal voor hem op. Het verhaal van een gewezen drugscrimineel die na een jarenlange gevangenisstraf een nieuw leven wist op te bouwen als houder van een strandpaviljoen.

Door Raimond Bos

Het lijkt op het eerste gezicht een doorsnee zomeravond op het strand te zijn. Op het terras van strandpaviljoen Beach Inn is het gezellig druk. Er wordt gegeten en gedronken, kinderen en honden lopen wat heen en weer te rennen en de sfeer is gemoedelijk. Op het podium nemen rond acht uur wat muzikanten plaats. Het is de band ‘Drie vierkante meter’ die deze avond de muzikale omlijsting verzorgt. Iets verderop liggen op een tafel tientallen boeken klaar om door paviljoenhouder Peter de Bie gesigneerd te worden. Het loopt al tegen negen uur, als De Bie naar voren wordt gevraagd. Met een boek in de hand neemt hij plaats op een stoel en leest hij een hoofdstuk voor uit zijn eigen leven. Een leven dat hij altijd in het teken van de vrijheid stelde. Vrij van alles, kunnen doen wat je zelf wilt. Het deed hem uiteindelijk in het criminele circuit belanden.

Door zes kogels geraakt

Meerdere malen in zijn leven leek het erop dat het afgelopen zou zijn. Die keer bijvoorbeeld dat hij een zwaar ongeval kreeg, waardoor hij in het gips belandde en opnieuw moest leren lopen. Maar de meest heftige bijna-doodervaring beleefde Peter op 33-jarige leeftijd toen hij als medewerker van een Amsterdamse tapijtzaak werd overvallen. Hij had net daarvoor afgerekend met de tapijtleggers en droeg daarom veel geld bij zich. In een café was dat iemand opgevallen toen Peter bij het betalen de rol met geld tevoorschijn haalde. Een paar mannen benaderden hem die avond met de smoes dat ze tapijt wilden kopen. In de auto kreeg hij een pistool tegen zijn hoofd. De situatie liep uit de hand en Peter werd door zes kogels geraakt. Wonderwel slaagde hij erin de overvallers van zich af te schudden, maar hij verloor het bewustzijn en kwam pas in het ziekenhuis weer bij zijn positieven.

Ome Dirk

Peter beschrijft hoe hij aanvankelijk teleurgesteld was, omdat hij het overleefd had. Hij had zich al neergelegd bij een vroege dood en berustte hierin. Toen hij weer ontwaakte, besefte hij: ,,Nu moet ik weer van alles.’’ Het is ongeveer een jaar later als Peter, dan al enige tijd weg bij zijn eerste vrouw, een nieuwe vriendin krijgt. Rond dezelfde tijd komt hij in aanraking met de drugshandel. Een zekere ome Dirk, vriend van de familie, speelt hierin een cruciale rol. Als Peter vader is geworden van een zoon, fungeert deze Dirk zo nu en dan als oppas. Ondanks waarschuwingen van zijn vader gaat Peter met Dirk in zee. Nu terugkijkend op zijn leven, typeert Peter Dirk als een vals mannetje. Samen hielden ze zich bezig met de handel in de drug MDMA, onderdeel van Xtc-pillen. Dirk regelde de opslag, Peter de handel.

Celstraf

Peter maakte aldus deel uit van een van de grootste leveranciers van deze drugs in Nederland. In de onderlinge communicatie werden de namen van de te verhandelen drugs vervangen door dranknamen als wijn, cognac, wodka en whisky om geen argwaan te wekken. Uiteindelijk ging het mis. De politie deed een inval en ome Dirk werd opgepakt. Peter: ,,Ik ben naïef geweest. Ik ging uit van de gedachte dat ome Dirk in zijn eentje geen kwaad kon aanrichten. Als ze hem gaan ondervragen en hij doet zijn mond open, dan is het zijn woord tegen dat van een ander. Eén tegen één.’’ Waar Peter echter geen rekening mee hield, is dat de politie de telefoon van Dirk had afgetapt en daarmee extra bewijs in handen had. Tijdens het verhoor heeft Dirk alles bekend. Peter werd opgepakt en kreeg zeven jaar celstraf, waarvan hij er uiteindelijk vier heeft moeten uitzitten.

Beach Inn

Kort na zijn vrijlating werd Peter door een vriendin meegenomen naar het strandpaviljoen van zijn oom Herman. Die plek beviel hem goed: ,,Altijd binnen en dan ineens alle ruimte. Het laatste plekje van de bewoonde wereld. En daarna houdt het op, want dan begint de zee.’’ Peter kwam in dienst van zijn oom en werd uiteindelijk als diens opvolger aangewezen. Peter deed zijn oom, die leed aan kanker, een belofte: ,,Jij hebt van de Beach Inn een hogeschool gemaakt, ik ontwikkel het verder tot universiteit.’’ Die missie is geslaagd, wan inmiddels is Beach Inn verkozen tot het duurzaamste strandpaviljoen van Nederland. Zelf blijft hij eigenaar, maar de dagelijkse leiding droeg Peter vrijdagavond over aan dochter Nikki en zoon Didier. Voor alle drie werd het een emotioneel moment, waarbij Peter ook enkele teamleden bedankte voor de samenwerking.

Woeste Golf

Terugkijkend op zijn leven beseft Peter dat hij nogal wat heeft meegemaakt, maar ook veel heeft geleerd. ,,Elke keer als ik van het paard stap, val of gegooid wordt – en dat is me een keer of vijf overkomen, soms meer dood dan levend – dan klim ik weer op een ander paard.’’ Juist daarom wilde hij zijn levensverhaal graag vertellen: ,,Ik denk dat mensen er lering uit kunnen halen.’’ Het nieuwste ‘paard’ dat hij beklimt, blijkt het bier ‘Woeste Golf’ te zijn. Nu hij de exploitatie van het strandpaviljoen aan zijn kinderen overlaat, heeft hij voldoende tijd om zich met de promotie van dit biermerk te gaan bezighouden. Dit liet hij na afloop van de boekpresentatie blijken door een groot spandoek van het bier te onthullen. Woeste Golf wordt gepresenteerd als de nieuwe biersensatie, het is een donker tarwebier waarvan de tarwe voornamelijk uit de kustgebieden komt.

Boek

Aan het eind van het boek ‘El Dorado’ maakt Peter de balans over zijn leven op. Vier jaar zijn kinderen niet kunnen zien. Relatie op de klippen gelopen. Dakloos geraakt. Een harde leerschool. ,,Ik heb mijzelf overleefd’’, concludeert hij. Dat zijn levensverhaal uiteindelijk in boekvorm is verschenen, heeft hij te danken aan Bart van Broekhoven, die Peter kende van het strand. De regisseur en filmmaker kreeg zo’n zeventien jaar geleden van producent Kodak de opdracht om nieuw filmmateriaal te testen. Hij besloot om Peter hiervoor te benaderen. Peter mocht voor de camera zijn levensverhaal vertellen. Die interviews vormden uiteindelijk de basis voor het schrijven van een boek. Als lezer krijg je een exclusief inkijkje in de wereld van de drugshandel in de jaren 90. Een puur verhaal, zonder opsmuk. Kijk op www.eldoradoboek.nl voor meer informatie.