IJmuiden – Het huwelijk van Walter (‘Wally’) en Nel van der Maten bereikte deze week de diamanten status. Dinsdag was het precies zestig jaar geleden dat de twee geboren Velsenaren elkaar het jawoord gaven. Enkele maanden geleden verhuisden ze vanuit de J.P. Coenstraat naar een appartement in een wooncomplex enkele straten verderop. Bijzonder aan deze verhuizing is dat hun nieuwe onderkomen is ontworpen door hun eigen zoon.

Door Raimond Bos

Het liefdesverhaal van het echtpaar is een echte Velsense aangelegenheid. Walter (79) groeide op in een IJmuidens gezin met vier kinderen, het gezin waaruit Nel (78) afkomstig is, telde vijf kinderen en woonde in Velsen-Noord. In 1960 troffen de twee elkaar in een buurthuis aan de Noorderlaan in Velsen-Noord, waar destijds ook de jeugd uit IJmuiden naartoe trok om te dansen. Het was de tijd van de rock ‘n’ roll en regelmatig traden in het buurthuis bekende artiesten op. Ook de later zeer populaire zanger Rob de Nijs stond er in die jaren wel eens op het podium, herinnert het echtpaar zich. Nel vertelt: ,,Ik kwam er met mijn vriendinnen, hij met zijn vrienden. We hebben samen gedanst en zo leerden we elkaar kennen.’’ Toen ze plannen maakte om haar zeventiende verjaardag te vieren, nodigde ze Walter uit. Het feestje was op een zaterdagavond en de zondag ervoor besloot hij om haar na het dansfeestje thuis te brengen. ,,Daarna hadden we verkering.’’

Berlijnse muur

Anderhalf jaar later werd het huwelijk gesloten en diende zich inmiddels ook het eerste kind aan. Intussen was Walter opgeroepen voor het vervullen van zijn militaire dienstplicht en dat zorgde ervoor dat de twee elkaar niet veel konden zien. ,,Ik werd chauffeur bij de genie en eens in de veertien dagen mocht ik een weekend naar huis. We woonden op dat moment nog bij haar ouders in. Het was een mooie tijd, maar tegelijk ook wel lastig, gezien de omstandigheden. Bovendien werd mijn diensttijd met twee maanden verlengd, omdat ze juist toen de Berlijnse muur gingen bouwen. Die muur speelde later opnieuw een rol in ons leven, want precies op onze trouwdag is de muur in 1989 gesloopt.’’ Dochter Ilse kwam in 1962 ter wereld, zoon René een jaar later en in 1966 volgde dochter Karen. ,,We kwamen allebei uit een groot gezin, dat vonden we wel gezellig. We hadden nog wel een vierde kind gewild, maar dat had dan wel een jongen moeten zijn, dan was het gelijk verdeeld. Maar ja, je weet niet vooraf of dat lukt, dus dat hebben we niet gedaan. We hebben nog wel overwogen een pleegkind in huis te nemen, maar we vonden de eisen daarvoor te hoog.’’

Woningnood

Toen het tweede kind op komst was, werd het hoog tijd voor het echtpaar om een eigen woning te gaan betrekken. Maar dat viel niet mee. Walter: ,,Zoals het nu is met de woningnood, zo was het toen ook. We konden destijds wel voor 10.000 gulden een huis kopen, maar dan mochten we er niet in wonen, want we kregen geen woonvergunning. Dan heb je er dus niets aan.’’ Een gesprek met de wethouder leverde niets op, maar uiteindelijk slaagden Walter en Nel erin om een woning aan de Kortenaerstraat te bemachtigen. Daar heeft het jonge gezin tot 1968 gewoond, om vervolgens te verhuizen naar de J.P. Coenstraat. Walter werkte na zijn diensttijd als betonijzervlechter, maar werd later voorman en uitvoerder in de bouw. Op 58-jarige leeftijd maakte hij gebruik van de regeling om vervroegd met pensioen te gaan. Intussen maakte hij zich nuttig als vrijwilliger bij voetbalvereniging VSV, waar hij als kind al speelde. Hij was er onder meer kantinemedewerker en lid van de elftalcommissie. Ook speelde jij jarenlang trompet bij het tamboer- en trompetterkorps van de IJmuider Harmonie.

Kleding voor de hele familie

Als zestienjarig meisje werkte Nel al bij een Beverwijks modeatelier, waar ze mantels maakte. Dat ze het kleding maken nog niet verleerd is, blijkt uit het feit dat ze nu de hele familie desgevraagd van kleding voorziet. Feestkostuums voor de kleinkinderen? Ze draait er haar hand niet voor om. ,,Ik heb van 1989 tot 2000 nog opleidingen aan de modevakschool in Haarlem verzorgd. Ik had daar ongeveer honderd leerlingen.’’ De familie breidde zich verder uit, inmiddels zijn er negen kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. De meesten wonen op loop- of fietsafstand. Helaas bleef het echtpaar ook enig leed niet bespaard: een schoonzoon en een schoondochter van hen overleden allebei door ziekte. Het geheim van het lange gelukkige huwelijk? Misschien wel het feit dat ze weliswaar samen zijn, maar toch elk hun eigen bezigheden hebben. Terwijl Walter bijna dagelijks naar de haven of het strand gaat, houdt Nel zich bezig met aquarobics, lezen en puzzelen. ,,Je moet gewoon je eigen dingen blijven doen. Altijd alles samen doen, dat zo me heel erg benauwen.’’