Ik fiets naar huis. In mijn fietstas een zelfgemaakte kerstkaart van mijn kleindochter waarin zij schrijft ‘liefe opa en oma vijne kerstdagen en veel liefs.’ In gedachten hoor ik mijn kleinzoon weer zeggen, ‘oma, je hoeft mij niet te helpen. Als ik hulp nodig heb, zal ik het vragen, maar het gaat lukken.’ Hij doet voor het eerst op eigen verzoek mee met de lootjes die de volwassenen uit ons gezin met kerst trekken om elkaar kerstcadeaus te schenken.

Niet dat het zo vaak regent, maar dit keer is het bar en boos. Bovendien is al donker vanaf half vier, waar het de rest van de dag ook niet echt licht werd. Het is waterkoud en ik ben doorweekt. Als ik mijn fiets binnen wil zetten, zie ik een kerstboom op de oprit staan. In een appje geeft mijn dochter aan, dat zij hem neergezet heeft. Eenmaal binnen is het warm en kan de natte boel op de radiator. Op de radio speelt muziek van weleer, toen ik tiener was. Na een kom verwarmende Indische kippensoep, soto ajam, haalt manlief de kerstdozen van zolder. Samen pakken we alle herinneringen uit de dozen en versieren wij het huis. De ster boven de kerststal geeft licht aan wie nog op straat is, de kerstboom is zacht en lief. Ik realiseer mij, mijn kerstgevoel is geboren!

Mijn wens voor alle lezers van de Jutter l Hofgeest is dat iedereen warmte en geluk mag ervaren met kerst.

Arita Immerzeel