Velsen – Slechts acht jaar oud was Willem Cohrs, toen hij met melkboer Witteman aan de Tussenbeeksweg mee mocht met de ponywagen om melk langs de deuren te brengen. De kleine Willem vond het geweldig en wist al snel zeker dat hij later ook melkboer wilde worden. Zo is het ook gegaan, maar liefst zestig jaar lang bracht hij melk en andere boodschappen bij de mensen thuis. Afgelopen zaterdag voor het laatst. De melkwagen gaat weg en ook de loods wordt verkocht.
Op zich had hij best nog wel even kunnen gaan, maar: ,,Ik vind het mooi geweest. Ik ben nu 68 jaar, dus in feite heb ik het al drie jaar uitgesteld.’’ Doordat Willem al op zeer jonge leeftijd begon met werken, hoefde hij destijds niet in militaire dienst. ,,Naar school moest ik natuurlijk nog wel, maar dat ging er een beetje tussendoor.’’ Het melkbedrijf van Witteman werd overgenomen door de firma Bakker en Willem Cohrs kwam er in loondienst. ,,Tot 1973, toen ben ik voor mezelf begonnen. In de topdagen had ik wel driehonderd klanten. Nu zijn dat er nog ongeveer honderdzestig. Je bouwt als melkboer echt een band met je klanten op. Je komt er immers drie keer in de week aan de deur, dat is meestal meer dan dat de eigen kinderen langskomen.’’
Hoe hecht die band soms wordt, blijkt uit enkele voorbeelden. ,,Mijn vrouw en ik zijn een keer uitgenodigd als gast op een bruiloftsfeest bij de bowling in Haarlem. Bertje Doperwtje trad daar op als artiest. Het werd een heel bijzondere avond en we werden op handen gedragen. We zijn zelfs een keer naar Den Bosch afgereisd, ook voor een bruiloftsfeest van een klant. Er was zelfs een hotelkamer voor ons geregeld! Minder leuke momenten waren er ook: ,,Bij een huis aan de Kennemerlaan zag ik een vrouw in haar stoel zitten, ik had meteen het gevoel dat er iets niet klopte en heb alarm geslagen. Ze bleek net een hartstilstand te hebben gehad, we waren er op tijd bij, ze heeft het gered. Helaas heb ik ook wel eens iemand dood in de woning aangetroffen.’’
Ook de afgelopen maanden sjouwde Willem nog een stuk of twintig sleutels van klanten met zich mee. ,,Dat zijn er ook wel eens zestig geweest, in de drukkere tijden. Ik ging dan zelf de woning binnen, keek in de koelkast wat er nodig was en zette dat erin. Voor één klant deed ik al veertig jaar alle boodschappen. Daar ging ik speciaal voor naar de supermarkt. Hij gaat nu zelf online bij een supermarkt bestellen.’’ Willem heeft geen opvolger voor zijn bedrijf en dus zullen ook de andere klanten op zoek moeten naar een andere oplossing. ,,Een klein deel van mijn wijk wordt overgenomen door Michel Sneekes uit Driehuis.’’ Willem was actief in de wijk rond de Stadsschouwburg, maar ook het woonwagenkamp aan de Oude Pontweg werd door hem beleverd.
,,Op het kamp ben ik echt volledig ingeburgerd. Weet je, dit werk doe je natuurlijk om iets te verdienen, maar het is vooral ook een hele grote hobby.’’ Omdat hij het contact met mensen beslist niet wil missen, gaat hij voortaan een ochtend in de week werken in de winkel van het Shell tankstation aan de Heerenduinweg. Ook gaat hij wekelijks de bevoorrading doen van de sleepboten van de firma Iskes. Jarenlang was hij zes dagen per week meer dan twaalf uur per dag van huis. ,,Ik was er nooit en ik kwam altijd te laat voor het eten. Mijn vrouw heeft daar nooit over gezeurd. Dankzij haar steun heb ik het al die jaren zo kunnen volhouden. Nu kunnen we meer tijd samen doorbrengen. En met onze kleinkinderen. We hebben er drie, van 11, 8 en 2 jaar’’, besluit Willem. (Bos Media Services)