Velsen – De magische datum van 15 februari was nog net niet bereikt, toen Maaike Huizinga en Synco de Waard hun familie, vrienden en inmiddels heel veel belangstellenden via Sociale Media lieten weten dat ze weer naar ‘huis’ komen. Na 22 maanden de camper als thuis te hebben gehad en kriskras door Europa te hebben gereisd. 

Door Ingeborg Baumann

Symaeurope heten Maaike en Synco op Instagram en ze postten: ,,De reiskoek is op. Of we nieuwe koekjes gaan bakken is de vraag. Al maanden voelen we ons ietwat ontheemd. Alles wat thuis zou kunnen zijn, is een vluchtige plek. Na een of twee, vaak onrustige nachten, pakken we onze spullen weer en rijden door. Na Pilion en Livadia, is het nieuwe er af en wordt het een herhaling van stappen. Weer die weg, weer die winkels, weer dat stadje. Dus, wat doen we dan? Ons gevoel schreeuwt dat het even voldoende is. Deze reis. Dit land, de camper, het leven in een camper. Vandaag starten we met de terugtocht naar Nederland. Niet met ons staart tussen de benen, maar vol verhalen, ervaringen en herinneringen. Samen, zoals altijd. Daar nemen we de tijd om even op adem te komen, een plekje te vinden waar we niet hoeven te wachten op de wasmachine, een lauwe douche hebben of door weer en wind naar buiten moeten. Waar we niet hoeven na te denken over waar, welke boodschappen. Maar waar we gewoon naar de Hema kunnen… Broodje kroket eten. Wandelen met familie, drankje met vrienden. Waar de wegen bekend zijn en de mensen familie en vrienden. Waar we echt thuis zijn…’’

Van acht naar 215 vierkante meters

En nu zitten ze tijdelijk in een enorm groot en luxe appartement van een kennis op het Droste terrein in Haarlem. Met een spectaculair uitzicht over Haarlem tot Zandvoort en IJmuiden. In die 215 vierkante meters zitten ze het liefst voor het raam en ze hebben de kleinste kamer om te slapen. Een deel van de spullen uit de camper staat verspreid door het huis. De koffers zijn nauwelijks uitgepakt. Maaike: ,,Nee, dit wordt geen thuis. We zijn nog niet geland daar we zouden moeten zijn. Het wordt wél Nederland, maar waar weten we nog niet. We hebben even stabiliteit en rust nodig, als basis om verder te kijken. Maar we hebben niet perse een eindstation in ons achterhoofd.’’ Want hoe nu verder? Ze verkochten hun huis in Driehuis, waarbij de makelaar meteen al waarschuwde: ‘Dit krijg je hier in Velsen nooit meer’, zegden hun banen op en vertrokken op 15 februari 2021. In de sneeuw, midden in een pandemie om met een camper Europa te ontdekken. Dat is gelukt, getuige de foto’s en de berichten. Een prachtig avontuur.

Camino de Santiago

Nog maar nauwelijks geland op Nederlandse bodem, gaat het dan toch weer kriebelen. Ze ‘zijn’ er nog niet. Het plan was om in mei 2023 terug te komen, werk, huis en misschien ook nog een studie te vinden en het is nog geen mei. Dus zegt Maaike: ,,Ik ga de Camino de Santiago lopen.’’ Een klein bommetje, waarschijnlijk ook voor familie en vrienden. Synco gaat – natuurlijk, want altijd samen – mee als bezemwagen. Maaike: ,,Niet voor de spirituele ervaring of om mezelf te vinden. Hoewel ik wel gegrepen werd, anderhalf jaar geleden, toen we op het eindpunt van de pelgrimstocht stonden. Hoe vaak in je leven heb je de kans om dit te doen? Ik ben nu nog relatief jong, heb tijd en geld en ben redelijk fit.’’ De bedoeling is dat ze elke dag ongeveer 25 kilometer gaat lopen en dat Synco pakweg elke 100 kilometer de camper neerzet. De tocht vanuit Nederland is ongeveer 2500 km. ,,Op saaie of heel zware stukken, zullen we een stuk rijden. Maar het eerste deel, van Haarlem naar onze Belgische reisvrienden in Gent, ga ik sowieso lopen, 250 kilometer langs de Nederlandse kust.”

Minder woorden

Hun band was altijd al bijzonder hecht. Maar nu hebben ze nog minder woorden nodig om elkaar te snappen. Als het om de grote dingen gaat dan. Kletsen doen ze samen oeverloos. De intensiteit van de contacten die ze tijdens de reis op deden, zijn wel een beetje anders geworden. ,,Onderweg ga je snel de diepte in met mensen. Dat is logisch, want zelfs als het klikt, ben je toch met twee dagen weer weg. Anders dan met mensen die je al heel lang kent vanuit Strawberries bijvoorbeeld. Daar kun je in de kroeg uren mee lopen dollen en dan heb je eigenlijk niets bijzonders gedeeld. Ook leuk hoor, trouwens. Maar anders. Wat we wel weten is dat óns geluk, óns leefgeluk niet ten koste van alles gaat. We hebben toch familie en die hebben ons best gemist en wij hen. Dus Nederland blijft wel de basis. Waar weten we nog niet.’’

Een ding is niet veranderd daar in dat enorme appartement. ,,Het blijft een hele tocht naar het sanitair.’’ Wil je Maaike blijven volgen? Instagram @opstapmetmaaike.

Foto onderschrift: Een fenomenaal uitzicht maar nog niet ’thuis’. Foto: Ingeborg Baumann