Het Seinpostduin

In deze rubriek staan we even stil bij een typisch IJmuidens onderwerp aan de hand van een foto en naar aanleiding van de actualiteit, een bijzondere gebeurtenis, een evenement of gewoon een van de mooie taferelen die IJmuiden biedt. In deze aflevering aandacht voor een al wat ouder plaatje van het Seinpostduin.

Door Erik Baalbergen

We schrijven eind jaren tachtig van de vorige eeuw. Nog ruim in de tijd van de analoge fotografie. Je weet wel, met rolletjes van 24 of 36 opnamen, uiteraard net geen rolletje of dat rolletje met de verkeerde ISO waarde in je camera, de keuze maken tussen dia’s, die je na het ontwikkelen zelf inraamde en waarbij je dan je halve woonkamer moest verbouwen om ze in vol ornaat te (laten) zien, en foto’s op papier, waarbij je na het ontwikkelen werd opgezadeld met negatieven en dikwijls onscherpe afdrukken in kleuren die je niet had verwacht.

Het maken van foto’s kostte de leek vooral geld, tijd, geduld en teleurstellingen. Maar goed, als leek, die eind jaren tachtig langzamerhand het bijzondere van IJmuiden begon in te zien, schoot ik zo af en toe al ‘ns een plaatje van m’n woonplaats. Kwalitatief niet best, maar als onderwerp en tijdsbeeld des te leuker. In mei 1989 maakte ik bijgaande foto op het Seinpostduin.

Veranderingen

Het Seinpostduin is in de loop der jaren ingrijpend veranderd. In een aflevering van deze rubriek in mei 2020 heb ik beschreven hoe de majestueuze duintop ten zuiden van het Velzergat sinds de aanleg van het Noordzeekanaal in drie stappen getransformeerd is in het bergje zand dat er vandaag de dag nog ligt. De eerste grote verandering in de jaren zeventig van de negentiende eeuw was het breder maken en uitdiepen van het Velzergat bij het graven van het kanaal en de bouw van de vuurtoren, woningen, bijgebouwen en de ‘semaphore’ op de duintop aan de zuidoever van de kanaalmonding.

De tweede verandering bestond uit het afgraven van een stuk Seinpostduin aan de oostzijde ten behoeve van de aanleg van een hulphaven voor loods- en baggermateriaal aan de landzijde aan het begin van de twintigste eeuw. De derde verandering was het afgraven van een groot stuk van het Seinpostduin voor de aanleg van de IJmondhaven en het omliggende haventerrein rond de laatste eeuwwisseling. Hierbij ontstond de nog steeds kale vlakte tussen het begin van de zuidpier en het huidige Seinpostduintje.

Genieten

De foto heb ik dus tussen de tweede en de derde grote afgraving geschoten. Bij het maken stond ik langs de Seinpostweg, ongeveer ter hoogte van waar toen al de gedenknaald van Justus Dirks stond. Aanvankelijk liep de Seinpostweg onderaan het Seinpostduin aan de landzijde omhoog tot de Semafoor en de vuurtoren. Rond eind jaren zestig van de vorige eeuw werd de Seinpostweg doorgetrokken tot rondweg rond het Seinpostduin.

Boven op het duin aan zeezijde kwamen twee boven elkaar liggende rijen met parkeerplaatsen, links en rechts op de foto. Hier heeft menig IJmuidenaar de auto geparkeerd om te pierewaaien, de zonsondergang te aanschouwen, het kleine strand direct onderaan het Seinpostduin of het grote strand aan de andere kant van de pier te bezoeken, of in de auto met beslagen ruiten te genieten van een geliefde…

Fotobijschrift: Het Seinpostduin in 1989, met veel ook vandaag nog aanwezige gebouwen. Net links van de vuurtoren zien we nog een stukje van het inmiddels verdwenen seinraam. Foto: Erik Baalbergen