Postzegelhandel IJmuiden sluit de deuren

IJmuiden – Eigenlijk had de 90-jarige Fem Voskamp-Drijver haar postzegelwinkel nog best een tijdje willen voortzetten. Haar slechter wordende gezichtsvermogen heeft haar uiteindelijk deze zomer doen besluiten om de deur definitief te sluiten. Aanstaande zaterdag is ze er voor het laatst actief en zet ze een punt achter haar handel in postzegels. Een uit de hand gelopen hobby, zoals ze het zelf noemt, komt dan definitief tot een einde.

Het begon allemaal jaren geleden, toen de eigenaar van een postzegelhandel aan de Snelliusstraat haar vroeg of ze een paar dagen op zijn winkel wilde passen. Dat bood hem de gelegenheid om, samen met zijn vrouw, te genieten van een korte vakantie. Toen hij uiteindelijk na verloop van tijd zijn winkel sloot, kreeg Fem Voskamp-Drijver de kans om zijn klantenbestand tegen betaling over te nemen en op dezelfde locatie de handel voort te zetten. Nog ongeveer zes jaar heeft ze in dat pand gewerkt, daarna werd de huur opgezegd omdat de locatie was bestemd voor woningbouw.

Gezichtsvermogen

Aan de Van Leeuwenstraat vond ze een geschikt pand en daar stond ze de afgelopen 27 jaar vijf dagen per week achter de toonbank. ,,Ik vind het nog steeds leuk om te doen en ik ben nooit chagrijnig’’, vertelt ze breed glimlachend. Het plezier dat haar klanten beleven aan hun hobby, het verzamelen van postzegels, geeft haar voldoening. Toch heeft ze een paar weken geleden een datum geprikt om de winkel voorgoed te sluiten. ,,Dat komt eigenlijk door mijn bril. Mijn gezichtsvermogen wordt wat minder en toen dacht ik: ‘Waar ben je nou eigenlijk mee bezig?’ Op 19 september stop ik ermee.’’

De klanten in de postzegelwinkel zijn grofweg te verdelen in twee groepen. Er zijn mensen die willekeurig langskomen om te snuffelen in de postzegelboeken. De zegels die erin zitten, mogen voor vijf cent per stuk worden meegenomen. Er zijn ook verzamelaars die een abonnement hebben. Voor deze klanten worden de nieuwe uitgaven automatisch bewaard. Voor elke abonnee is er een hangmapje waarin de zegels hun plek vinden, wachtend op het moment dat de klant ze komt ophalen. Bij de kassa die op de toonbank staat, hoort een bijzonder verhaal. ,,Die kassa was van de man van wie ik de winkel destijds overnam. Hij is gemaakt in Zwitserland en het was destijds de eerste elektrische kassa die vanuit daar werd geëxporteerd naar Nederland. Hij heeft hier nog een tijdje goed gewerkt, maar toen ging hij kapot.”

Museum

In een winkel in Haarlem is de kassa gerepareerd en toen deed hij het weer een paar maanden. ,,Maar daarna ging hij weer stuk. De man die hem gerepareerd had, had er veel werk aan gehad. Ik vroeg of die monteur hem nog een keer kon maken, maar dat ging niet meer. Hij bleek inmiddels te zijn overleden.’’ Hoewel de kassa niet meer werkte, deed ze er nooit afstand van. Haar zoon heeft nu geregeld dat er een goede bestemming voor is gevonden. ,,Hij gaat naar een museum toe, daar ben ik zo blij mee. Welk museum, dat weet ik niet precies. Het heeft iets met een school te maken.’’

Dan komen er twee kinderen uit de buurt binnen. Ze weten al wat er komen gaat. Bij het zien van de twee meisjes trekt mevrouw Voskamp-Drijver onmiddellijk de koektrommel tevoorschijn. Dankbaar neemt het tweetal een koekje in ontvangst en vertrekt weer. Ook een vaste klant laat zijn gezicht even zien. Hij heeft gehoord van de aanstaande sluiting en komt alvast afscheid nemen. De twee halen samen wat herinneringen op en een kwartier later stapt hij weer op zijn fiets en vervolgt zijn dag. Hij is amper vertrokken of een jongedame wandelt de winkel binnen. ,,Ik kwam hier vroeger als klein meisje om postzegels te kopen’’, vertelt ze. Ook zij heeft gehoord van de sluiting en wilde nog even een groet komen brengen. Het ontroert de hoogbejaarde vrouw zeer.

Nieuwe catalogus

Ze wil weten of de jongedame nog steeds postzegels spaart. ,,Nee, postzegels niet meer. Munten wel. Als iemand naar een ander land op vakantie gaat, vraag ik altijd om munten mee te nemen.’’ Aan munten blijkt mevrouw Voskamp-Drijver zelf ook ooit te zijn begonnen, als handelswaar in haar winkeltje. ,,Dat heb ik een paar maanden gedaan, maar toen ben ik ermee gestopt. Dat was niets voor mij.’’ Tot op het laatste moment is ze zeer gedreven met de postzegelhandel bezig. Ze vertelt: ,,De 15e komt de nieuwe catalogus van Nederland uit. Ik heb er tien besteld. Die hoop ik nog te verkopen. Mijn zoon vroeg zich af of ik ze nog wel op tijd zou kwijtraken, maar daar ben ik niet bang voor.’’

Inmiddels heeft een buurvrouw uit de straat al belangstelling getoond voor het vrijkomende pand. ,,Ze wil hier een massagesalon beginnen. Ik heb haar doorverwezen naar Velison Wonen, want daar huur ik dit pand van.’’ De nog resterende voorraad postzegels wordt via een veiling verkocht. Ook het meubilair vindt geleidelijk een nieuwe bestemming. Ze wijst naar een hoek van de ruimte en zegt: ,,Daar stond een grote tafel, maar die is al opgehaald door één van de kleinkinderen.’’ Veel herinneringen komen boven. Zo ook aan de toonbank, die haar vijf jaar geleden overleden echtgenoot Jan kreeg van het Zee- en Havenmuseum.

Langlaufen

,,Hij zat bij de marine. We leerden elkaar kennen in Den Helder. Daar ben ik ook geboren. Mijn ouders kwamen van Texel.’’ Ook voor de toonbank is inmiddels een goede plek gevonden. Rest natuurlijk nog de vraag wat Fem Voskamp-Drijver eigenlijk zelf voor postzegels verzamelde. Het antwoord is verrassend: ,,Langlaufen! Met mijn man ging ik op wintersport. We logeerden dan bij een boerderij in Oostenrijk. Je hebt postzegels van allerlei sporten, dus ook van langlaufen. Die ben ik gaan verzamelen.’’ (Foto: Bos Media Services)