Een sinterklaasherinnering van lang geleden

Meester Serné was 41 jaar leerkracht in IJmuiden op de Marnixschool. De naam van deze school veranderde later in Het Kompas. Hij deelt zijn belevenissen en herinneringen regelmatig met ons in een column. Deze keer: een sinterklaasherinnering van lang geleden.

Nu alle festiviteiten in volle gang zijn, kom ik toch even terug op een sinterklaasfeest op de Marnixschool, lang geleden. Ik had toen een klas in de gelovige, maar ook twijfelende leeftijd. De gesprekken gingen voortdurend over de goedheiligman en zijn pieten. Toch probeerde ik in de lessen de geschiedenis van de Sint te vertellen, zonder aan het geloof van de kinderen te komen. Op een gegeven moment kwam de vraag uit de klas: ,,Heeft Sinterklaas ook een voornaam?” Ik vertelde dat zijn naam Nicolaas was. Dat werd voor zoete koek aangenomen. Geen verdere vragen.

De dag brak aan dat de kindervriend de oude Marnixschool ging bezoeken en in elke klas een bezoekje zou afleggen. Na een welkom van sint en pieten op het plein, verdwenen alle klassen naar hun lokalen, in afwachting van het bezoek. Eindelijk waren wij aan de beurt. Sint kwam als eerste de klas binnen. Ik heette hem hartelijk welkom en begroette hem met: ,,Welkom, Sinter Nico!”

Alle kinderen keken verschrikt op. Hoe durfde hun meester de goedheiligman, bij zijn verkorte voornaam, Nico, aan te spreken?? Sint begroette mij met: ,, Dag meester Frans.’’ Niemand heeft mij in mijn schoolse leven ooit bij mijn voornaam genoemd! Altijd Meester Serné, nooit Meester Frans. Ook de toenmalige adjunct-directeur schrok.

Niemand wist echter, dat deze Sinterklaas de voorzitter van het schoolbestuur was en dat ik hem al jaren als Nico kende en goed met hem omging. Sinterklaas ging hier perfect op in en legde de klas uit, dat hij en ik elkaar al heel lang kenden.

Hij vertelde de kinderen dat ik regelmatig in Spanje kwam, wat waar was, alleen niet bij de Nico die ik kende. We zetten deze act nog even voort. Kinderen reageerden bewonderend met: ,,Goh, u kent Sinterklaas dus persoonlijk!”, waarop wij beiden bevestigend antwoordden.

Het werd nog mooier, toen bleek dat één van de pieten als kind bij mij in de klas had gezeten. Deze al wat oudere Piet (echte naam), vertelde de klas, dat hij vooral goed was in gym, hetgeen ik kon beamen. Ik gaf toen in die tijd zelf gymlessen in de gymzaal van de oude Marnixschool.

,,U kent Sinterklaas persoonlijk, noemt hem zelfs Nico en heeft Piet gymles gegeven!”

Verbazingwekkend hoe goedgelovig kinderen in die tijd zonder computers en sociale media waren. Ze zetten nergens een vraagteken bij. Piet werd later gym-leerkracht.

Afbeelding aangeleverd