Meester Serné was 41 jaar leerkracht in IJmuiden op de Marnixschool. De naam van deze school veranderde later in Het Kompas. Hij deelt zijn belevenissen en herinneringen regelmatig met ons in een column. Deze keer: haken, punniken en breien op de Marnixschool.
In 1974 begon ik op de Marnixschool. De eerste collega die mij welkom heette was de hoofdleidster van de Marnix-kleuterschool. De kleuterschool was toen ook in het oude gebouw. Het klikte en tot vandaag de dag zijn we vrienden.
Later werd zij vakleerkracht Handvaardigheid en gaf alle klassen les in dat vak. Zij nam daardoor veel werk van de leerkrachten over. De kinderen maakten de mooiste knutsels, zoals een krans van karton met bladeren en bloemen, om thuis op te hangen. Velen bewaarden het jarenlang.
Tegen de Paastijd ging zij met de kinderen ‘handwerkknutsels’ maken. Ik hoorde onlangs van een groepje ‘jongens van toen’, nu mannen van in de vijftig, dat ze moesten haken, punniken en zelfs breien. Ze hadden liever willen timmeren en zagen, maar dat zat er dit keer niet in. Er moest een eierwarmer en kuikentje gemaakt worden van wol.
In die tijd waren er nog houten klosjes, waar garen omheen zat. Die namen de kinderen van huis mee. Op de lege klosjes moesten ze een paar spijkertjes bevestigen. (Dus toch nog timmeren). Vervolgens moesten ze restjes wol om de spijkertjes winden en met behulp van een naald de wol over de spijkertjes wurmen, wat een heel gepruts was. Onderaan het klosje verscheen dan een koord. Van het haakwerk werd een lapje gemaakt, zo ook van het breiwerk, weliswaar met gaten, als er steken waren gevallen, want er waren heel wat steken gevallen. Van dit alles werd een eierwarmer en een kuikentje gemaakt. Alle resultaten werden op hun tafels ten toon gesteld. Geweldig om te zien hoe er vooral bij het breien, geworsteld werd met de breipennen en ik was blij, dat ik niet hoefde te breien. Ik keek alleen toe en moedigde aan. Vaak hoorde ik de uitroep: ,,Hij glijdt niet af!”
Ondanks de weerzin in het begin, werden punniken en haken populair. Lang na Pasen werden er zelfs wedstrijden georganiseerd wie het langste koord kon maken. Ieder vrij moment was er iemand aan het punniken of aan het haken. Er ontstonden koorden met een lengte van het hele klaslokaal.
De vijftigers van nu meldden, dat ze blij waren dat ze na die keer nooit meer een breipen in handen hebben gehad. Enkele andere uitroepen uit het brei-jargon, zijn hier niet te publiceren.
Foto: aangeleverd