Velsen – Dankzij het veelzijdige winkelaanbod hoef je de gemeente Velsen helemaal niet uit voor leuke cadeaus. Onze gemeente telt ook meer dan 50 restaurants, lunchrooms en grand cafés waar je uitstekend kunt lunchen, borrelen en dineren. De keuze is reuze: van verse Noordzeevis tot een lekker stuk vlees of een vegetarisch gerecht. Met een prachtig theater en fantastische musea en expositieruimtes heeft Velsen ook een cultuuraanbod om trots op te zijn. Verslaggever Ingeborg Baumann maakte samen met haar dochter een rondje Velsen en ontdekte dat we hier eigenlijk alles hebben voor een lekker weekendje ‘onder ons’.

Tekst: Ingeborg Baumann

Foto’s: Erik Baalbergen en Ingeborg Baumann

Whatsappje van mijn dochter. ,,Mamie. Ik heb mijn huis volgend weekend uitgeleend aan Vincent en zijn vriend. Zal ik bij jou komen logeren? Dan maken we er een leuk weekendje van.’’ ‘Leuk’ is in onze ogen een beetje cultuur, een hoop culinaire geneugten, vintage shoppen, maar nu moeten er ook cadeaus worden ingeslagen, en chillen. Dat doen we dan het liefst in een stad waar op dat moment een tentoonstelling is waarmee we ons geweten sussen voor we ons overgeven aan de rest. Maar op zo korte termijn iets leuks organiseren terwijl ik in een leenauto rondtuf en mijn verjaardag zaterdag vier, wordt een uitdaging. Ik zeg echter ‘Ja, gezellig!’, en bedenk intussen koortsachtig hoe en waar in hemelsnaam. 

Thuis in Velsen

Terwijl haar broer naadloos in het Velsense paste was voor Charlotte geboortedorp Driehuis al vroeg letterlijk en figuurlijk te klein en ze woont al jaren in Amsterdam. In deze barre tijden kom je echter verder als je denkt in mogelijkheden dus ik ga de uitdaging aan om die meid – ze is 31, maar blijft toch je kind – een fijn weekendje te bezorgen. Hier. Thuis. In Velsen. Ik haal haar zaterdagochtend vroeg van de trein en we gaan eerst naar Santpoort waar we de dag beginnen met cappuccino en heel beste appeltaart. We lopen wat rond in het feestelijk versierde dorp dat ze kent als haar broekzak en komen natuurlijk allemaal bekenden tegen. Na met een professioneel oog de altijd gezellige tweedehands modezaak te hebben bekeken, ze is styliste in uitgerekend vintage fashion, pikken we in een speciaalzaak een cadeautje op voor haar schoonzusje Joyce. Ik verklap nog niet wat. 

Voordeeltje van lokaal kopen

Vervolgens gaan we de Lange Nieuwstraat op. In de etalage van een herenmodezaak zien we een trui die op het lijf geschreven is van haar paps. Ik kan met trots vertellen dat ik, geen type voor spaarsystemen en pasjes, een kortingsbon opdiep die maakt dat het inderdaad toffe kledingstuk binnen het budget past. Voordeeltje van lokaal kopen natuurlijk. We moeten een beetje voortmaken want er staat meer op het door mij bedachte programma. Naar de Kennemerlaan. ,,Echt wel opgeknapt hier!’’, vindt ze. En raakt lichtelijk door het dolle heen als ze een zaakje ontdekt dat niet zou misstaan in de wereldberoemde Amsterdamse Negen Straatjes. Vintage dus. Hoewel de modezaak aan de overkant, waar een oude schoolgenoot mede de scepter zwaait, ook haar goedkeuring wegdraagt. De Kennemerlaan kan opgelucht ademhalen. We gaan niet lunchen in verband met de verjaardagplannen maar een patatje gaat er wel in. 

Naar het café

Thuis trekken we wat gezelligs aan alvorens haar oma, broer en schoonzus en nog wat dierbare mensen te ontmoeten in het café dat al decennia het kloppend hart van Driehuis is. Manmanman wat ben ík jarig die middag. Dat merkt ook het hele café want ik word toegezongen en gefêteerd. Ik schiet een beetje vol want was 10 heel lange jaren geen onderdeel van wat dan ook. En je ergens thuis voelen mensen, ik zeg het maar even, is bepalend voor je levensgeluk. Toppunt van juist dát begrijpen is als ik, nota bene van een Amsterdammer die ik als mijn broertje beschouw, een diner bon krijg van het fijne grand café met die leuke en creatieve ondernemers. Je weet wel. Ik kan vertellen dat sluitingstijd net op tijd komt want anders was ik zeker niet in staat geweest de rest van de uitdaging aan te gaan dat weekend.

Missie volbracht

Ik ben zoals altijd vroeg wakker. Charlotte is niet zo vroeg uit de veren, maar als ik zeg dat we ontbijten op het strand komt ze toch haar bed uit. Even uitwaaien. Ze geniet en vraagt zich voor de zoveelste keer af waarom niet heel de wereld van dit strand, waar altijd wat te beleven valt, profiteert. Hetgeen een bruggetje is naar het IJmuider Zee- en Havenmuseum waar de tentoonstelling ‘Van Badplaats tot Cruiseport’ te zien is. Want ja, beetje cultuur doen we altijd. Lunchen doen we in een toffe kroeg naast Zeesluis IJmuiden waar je ouderwets wordt begroet met: ,,Hé schat, wat wil je drinken?’’ Naar de film in Stadsschouwburg & Filmtheater Velsen combineert culi en cultuur. En dan zijn we het spreekwoordelijke moe edoch zeer voldaan. Missie volbracht. We zoeken online het visrecept van de maand, rijden even naar ‘de kant’ om de ingrediënten te halen en tutten wat aan in de keuken. We hebben het lekker ‘onder ons’ gehouden. Iedereen blij. Van de zomer gaan we het dunnetjes over doen en combineren dat dan met iets ‘spannends’, bijvoorbeeld in Spaarnwoude.