In deze rubriek staan we even stil bij een typisch IJmuidens onderwerp aan de hand van een foto en naar aanleiding van de actualiteit, een stukje geschiedenis, een bijzondere gebeurtenis, een evenement of gewoon een van de mooie taferelen die IJmuiden biedt. In deze aflevering aandacht voor de vorige week, na de tweede hersteloperatie van dit jaar, geopende Zuidpier.
Door Erik Baalbergen
Enkele maanden geleden schreef ik in deze rubriek over de afsluiting van de Zuidpier tijdens de zomermaanden voor het herstel van stormschade. Sinds zachte heelmeesters de Zuidpier behandelen met ‘breuksteen en asfalt’ zijn deze hersteloperaties zo langzamerhand een jaarlijks terugkerend fenomeen geworden. Dit jaar duurde de on-IJmuidense operatie van begin juni tot half september.
Wederom was de afsluiting een zomerperiode lang afzien voor zuidpierewaaiers. Maar op 12 september gingen de hekken letterlijk van de dam en mochten we weer richting Engeland wandelen, vogeltjes en zeehondjes spotten en hengels in zee uitwerpen. Helaas was deze vreugde van korte duur. De eerste herfststorm van dit seizoen diende zich amper twee weken later aan. Storm Aitor zorgde eind september voor een stevige bries met windkracht 9.
De Zuidpier moest z’n kop er al weer snel bij laten hangen. De net herstelde kop en nu ook de weg er naar toe liepen opnieuw schade op. Er was onder meer een groot gat in het pierdek ontstaan. De pier werd begin oktober vanaf het zogenaamde laagwaterhek opnieuw afgesloten. Dit keer ‘totdat de schade is hersteld en het hek is vervangen,’ aldus een nieuwsbericht van Rijkswaterstaat. Gelukkig duurde deze operatie, mede dankzij het milde nazomerse weer, niet al te lang.
Eerst mochten we op zaterdag 26 oktober voor een paar uur tot aan dicht bij de kop komen. Deze openstelling was door de IJmuider Zuidpier Zeevis Vereniging (IJZZV) en de Zeevisvereniging Zandvoort (ZVZ) met Rijkswaterstaat geregeld in verband met een viswedstrijd. Vier dagen later, vorige week woensdag, was het dan eindelijk zo ver dat voor de tweede keer dit jaar het hek van de dam, eh… Zuidpier, ging en we tot de kop konden komen. Ik maakte meteen maar even van de gelegenheid gebruik om een rondje pier te doen.
De kop is nu voorzien van een nieuwe betonnen rand. Deze nodigt de pierewaaier uit om, zittend met de benen buitenboord, te genieten van de zeelucht, de bries en het uitzicht. Aan je voeten ligt slechts de ‘breuksteen met asfalt-helling.
Een dag later lees ik een quote van een woordvoerder van Rijkswaterstaat in de IJmuider Courant naar aanleiding van de eind september ontstane schade: door kapotgeslagen schampranden – dit zijn de randen aan de zijkant van het pierdek – ‘kon het zeewater ook het asfalt bereiken en ontstonden er flinke gaten’. Zeewater, asfalt… ik vrees met grote vreze voor de eerstvolgende storm; kunnen we daarna zittend op de betonrand rond de kop bij hoog water pootjebaden? Fotobijschrift: De ‘zitbankjes’rond de kop van de Zuidpier zijn snel ontdekt! Foto: Erik Baalberge