Santpoort – Pien van Meegen (23) groeide op in Santpoort en vertrok vervolgens naar Amsterdam om te gaan studeren aan de Frank Sanders Akademie. Inmiddels is ze afgestudeerd en volgen de ontwikkelingen elkaar in rap tempo op. Twee maanden geleden maakte ze haar filmdebuut als Marie in de korte film Van Vroeger en later dit jaar verhuist ze naar Schotland voor een conservatoriumopleiding op het gebied van muziektheater. Op de valreep bracht ze gisteren eerst nog haar eerste eigen single uit. Een jonge getalenteerde singer-songwriter, die precies weet wat ze wil en daar alles voor opzij zet.
Door Raimond Bos
Als baby van negen maanden verhuisde Pien van Meegen vanuit haar geboortestad Gouda naar Santpoort-Noord. ,,Mijn vader komt zelf uit IJmuiden, mijn moeder uit Amsterdam. Ze wilden graag weer wat dichter bij het strand wonen en dus kozen ze voor Santpoort. Mijn moeder is Angelique van Meegen, veel mensen in Santpoort kennen haar, omdat ze hier tien jaar lang een eigen marketing- en communicatiebureau heeft gehad. Zij was echt de sociale schakel in ons gezin, ze was bijvoorbeeld ook lid van de ondernemersvereniging. Veel mensen kennen mij vooral als haar dochter.’’ Pien beschrijft zichzelf als iemand met een oude ziel. ,,Als meisje van tien zat ik op een verjaardag veel liever bij de volwassenen dan bij de kinderen. Ik was ook als puber al veel meer met de toekomst bezig dan met mijn leven op dat moment.’’
Brede muzikale interesse
Dat die toekomst in de theater- en muzieksector zou liggen, kwam voor niemand als een verrassing. Pien: ,,Ik ben nog net niet zingend geboren, maar als baby was ik wel altijd aan het neuriën. Mijn moeder nam mij als kind vaak mee naar musicals, omdat haar moeder dat vroeger ook met haar deed. Daar is mijn liefde voor de muziek ontstaan.’’ De muzikale genen lijkt ze echter niet van haar ouders te hebben, want vader noch moeder zingt of musiceert. ,,Ja, mijn moeder heeft ooit wel dwarsfluit gespeeld, maar daar bleef het bij. Een tante van haar speelde in een jazztrio, dus misschien heeft het een generatie overgeslagen. Ik zing zelf ook graag jazzmuziek.’’ Toch was het niet de jazzmuziek die de basis vormde voor Piens muzikale vorming. ,,Mijn moeder draaide thuis de muziek van Ramses Shaffy, tegenover de muziek van U2 die mijn vader graag opzette. Daardoor heb ik geleerd te luisteren naar muziek en ontdekte ik wat het je brengt. En in de auto zette mijn vader vaak Radio Veronica op en gingen we intro’s raden. Hierdoor kreeg ik veel kennis van verschillende soorten muziek.’’
Frank Sanders Akademie
Wanneer kwam bij Pien tot het besef dat ze iets met haar interesse voor muziek moest gaan doen? ,,Er was niet per se een doorslagmoment, ik ben er eigenlijk altijd wel van uitgegaan dat ik het zou gaan doen. Mijn ouders konden het zich ook niet anders voorstellen dan dat ik de muziek in zou gaan. Als kind deed ik al veel audities voor tv-programma’s en voor musicals als Mary Poppins, maar daar werd ik zo zenuwachtig van, dat ik besloot om het voorlopig maar even op een laag pitje te zetten. Wel schitterde ze in diverse producties van de plaatselijke musicalgroep De Jonge Stem, zoals Legally Blond (2014) en The Wiz (2015). Toen het tijd was om een studierichting te gaan kiezen, lag haar besluit voor de hand: ,,Ik heb nog wel eerst een opleiding tot modestylist gedaan, maar koos uiteindelijk toch voor de Frank Sanders Akademie. Daar heb ik eerst een vooropleiding gedaan en vervolgens een hoofdopleiding. Voor die studie ben ik verhuisd van Santpoort naar Amsterdam.’’ Van haar 19e tot haar 22e woonde Pien in de hoofdstad, maar toen ze in de zomer van 2020 de opleiding met succes afrondde, besloot ze te verhuizen naar Utrecht. ,,Een vriendin van mij ging daar een master doen en ik was eigenlijk wel klaar met Amsterdam, dus ik besloot met haar mee te gaan.’’ Intussen volgde Pien in de laatste maanden van 2020 ook nog een cursus journalistiek.
Schotland
Dat ze in de domstad zou gaan wonen, lag aanvankelijk helemaal niet in de planning. ,,Ik zou eigenlijk met een koffertje naar Schotland reizen en dan maar kijken wat er op mijn pad zou komen. Dat zat als kind al in me. Sinds ik het besef had dat er meer was dan Nederland, wilde ik hier weg. Bovendien hou ik erg van de Engelse taal. Die vind ik voor musicals veel meer geschikt. Ik heb altijd mijn zinnen gezet op het buitenland, maar de reis naar Schotland kon niet doorgaan vanwege het coronavirus en de Brexit. Vervolgens heb ik mij ingeschreven voor een master musicaltheater aan het conservatorium in Schotland. Ik moest eerst filmpjes opsturen en de laatste auditieronde ging live via Zoom. Dat was best lastig, want de muziek liep niet synchroon en ik dacht eigenlijk dat ik het niet geworden was, maar blijkbaar was het toch goed genoeg, want ik ben aangenomen. Na de zomervakantie verhuis ik naar Schotland.
Eigen single
Voordat het zover is, bracht ze gisteren – op haar 23e verjaardag – eerst een eigen single uit. Het blijkt een direct gevolg te zijn van de lockdowns waarmee Nederland in de afgelopen veertien maanden te maken kreeg. ,,Sinds ik kan schrijven, was ik altijd al bezig met vertalingen, hertalingen en eigen korte verhaaltjes. Nu ik ook gitaar speel, schrijf ik liedjes. Tijdens de lockdowns heb ik heel veel geschreven.’’ Pien blijkt voortvarend te werk te gaan. Soms schrijft ze twee liedjes in een dag tijd. ,,Ik heb eigenlijk al een heel album klaarliggen, Het is nu alleen nog wachten op een label dat het oppikt en wil uitbrengen. In principe zou ik dan aan het einde van het jaar een album kunnen presenteren.’’ Het schrijven gaat haar gemakkelijk af, maar ze is wel kritisch op wat ze maakt. ,,Er zitten ook hele stomme dingen bij, die komen echt niet op mijn album!’’
Puzzeltje
Nederland telt met name de laatste decennia steeds meer zangers en zangeressen. Ziet Pien desondanks voldoende kansen om een plekje in de muziekwereld te veroveren? ,,Ja, ik denk zeker dat dit mogelijk is, zolang je een eigen stijl hebt. Vaak zie je bij de grote talentenshows dat er één plaatje uitgebracht wordt, maar meestal wordt er niet een artiest gelanceerd die zich jarenlang staande weet te houden. Mensen die zelf schrijven, overleven nog het langst. Tenzij je net als Marco Borsato een hele goede schrijver in de arm neemt. Als je jezelf bent en dat ook laat zien, is er een plekje voor.’’ De single die Pien morgen uitbrengt, heet ‘Zo bang’ en gaat over faalangst en risico’s nemen. ,,Dat deze dingen bij het leven horen, betekent niet dat ze dan niet spannend of eng zijn. Het uitbrengen van deze single is ook spannend, want mensen gaan er iets van vinden. Mij is altijd bijgebracht dat, als je iets doet, je het ook goed moet doen. Maar je weet nooit wat een ander ervan vindt.’’ Waar moeten we qua stijl aan denken? ,,Het ligt in de sfeer die we kennen van Ramses Shaffy en Liesbeth List, want van hen ben ik een groot fan. Hun liedjes worden gebracht met een bepaalde energie en hebben een soort allure die mij enorm inspireert. De tekst van mijn liedje is, net als die van hen, filosofisch, gaat wat dieper. Ik wil er altijd een puzzeltje van maken. Zo’n liedje waar je vijf keer opnieuw naar moet luisteren om de diepere lagen in de tekst te ontdekken. Ik ben echt een performer; ik vertel een verhaal en dat doe ik op mijn manier.’’
Country
Samen met bassist Daniël van der Molen (TCC Studios) werkte Pien aan het opnemen van de single. Inmiddels is het nummer sinds gisteren via Spotify te horen. Tegelijk ging ook de bijbehorende videoclip op YouTube in première. Mogen we van het eerste album te zijner tijd dezelfde stijl verwachten? ,,Ja, als er een album komt, dan wordt het in de stijl van Ramses Shaffy en Liesbeth List, maar dan met een moderne twist. Maar ik houd ook erg van countrymuziek. Als kind was ik bijvoorbeeld al een enorme fan van Ilse DeLange. Mijn grote droom is om ooit een duet met de Amerikaanse countryzangeres Kacey Musgraves te mogen zingen. Als die droom ooit uitkomt, dan heb ik voor mijn gevoel het hoogst haalbare bereikt.’’ Pien klinkt heel vastberaden, twijfelt ze nooit aan de haalbaarheid van haar plannen? ,,Natuurlijk zie ik soms redenen om iets niet te doen, maar ook als ik veel beren op de weg zie, heb ik vaak toch de neiging om iets gewoon toch maar wel te doen. We zien wel waar het schip strandt. Dat is inmiddels wel een beetje mijn levenshouding geworden.’’