Meester Serné was 41 jaar leerkracht in IJmuiden op de Marnixschool. De naam van deze school veranderde later in Het Kompas. Hij deelt zijn belevenissen en herinneringen regelmatig met ons in een column. Deze keer: Groep 8 danst op Open Podium.
De verschillende locaties van Het Kompas hielden ieder jaar een Open Podium. De kinderen die wilden optreden met een goochel act, playbacknummer of iets dergelijks kregen de kans dit te doen voor alle kinderen van hun locatie.
Ik had een groep 8 van elf kinderen op locatie Zuid, de voormalige Hendrik Piersonschool. Wij hadden een thema: ‘Artiesten in de jaren ’30/ ’45, de crisisjaren en Tweede Wereldoorlog, de opkomst van de filmindustrie en populaire muziek’.
Filmsterren als Fred Astaire en Ginger Rogers, Charley Chaplin, May West, Marilyn Monroe en Laurel and Hardy passeerden de revue, maar ook muzikale artiesten zoals The Andrews Sisters en Glenn Miller. We bekeken filmfragmenten en beluisterden geluidsopnamen. Ik had nog een oude koffergrammofoon die opgedraaid moest worden en 78-toerenplaten. Kortom, de klas was veranderd in de dertiger en veertigerjaren, met filmsterfoto’s en foto’s van kleding uit die tijd aan de wand. Ook besteden we aandacht aan de diverse dansvormen die toen ontstonden waaronder foxtrot en charleston. Dat zagen we op oude filmbeelden. De jongelui vonden dit leuk.
Eén artieste uit Duitsland heb ik grondiger besproken, Marlene Dietrich. Zij nam afstand van het opkomend fascisme en nazisme. Zij vluchtte naar Amerika en maakte, als Duitse, anti-nazifilms. Ik heb de jongelui diverse songs van haar laten horen. De tijd van het open podium naderde en bij hen ontstond het plan een dans te verzinnen op een song van Marlene Dietrich. De hele dubbel cd werd diverse keren gedraaid en uiteindelijk waren ze het eens over één nummer: ‘Lola’,uit de film Der Blaue Engel (1930). Een anti-nazifilm en anti-nazi-song. Er volgden gesprekken over waar een choreografie aan moest voldoen. Daar kon ik ze bij helpen, omdat ik in die tijd ook in de danswereld zat. Samen met hen kregen we het voor elkaar een mooie choreografie in elkaar te zetten. Alle elf repeteerden enthousiast dagen achter elkaar. Ook besloten ze in het zwart te gaan met als extra attributen een zwarte hoed en wandelstok, net zoals Marlene Dietrich in de film.
Helaas heb ik hun optreden op het open podium niet kunnen zien. Door een fout in de schoolorganisatie, moest er een kind op diezelfde dag nog doorverwezen worden en ik moest bij dat gesprek aanwezig zijn. De jongelui moesten zonder mij hun optreden doen. Van collega’s hoorde ik later, dat het een fantastisch, indrukwekkend optreden was. Ze konden het! Zonder mij! Maar jammer blijft het.
Foto: Wikipedia