Velsen – Al een jaar waart een virus rond dat ieders leven op zijn kop zet. Buiten het verdriet dat we hebben om de zieken en de mensen die we door dat virus voor altijd moeten missen zijn de economische, sociale en maatschappelijke gevolgen die corona met zich meebrengt bijna niet te overzien en te dragen. Het blijkt dat jongeren, op de drempel van hun zelfstandige leven, het ook pittig voor hun kiezen krijgen. Wat een tijd van verkennen, leren en opbouwen zou moeten zijn is verworden tot een tijd die stil lijkt te staan en zelfs achteruit loopt. Wij vroegen een aantal van deze mensen naar hun hoop en frustraties. Deze week vertelt Paul Voorting zijn verhaal.
Door Ingeborg Baumann
Paul is 18 jaar, zit in 5 VWO op het Ichthus Lyceum en woont in Santpoort-Noord. Hij is pas vijf jaar in Nederland want zijn moeder komt uit Mexico. Hij woont nu hier bij zijn Nederlandse vader. Hij spreekt accentloos Nederlands en alleen het sympathieke ‘ratelen’ dat bij de Spaanse taal hoort doet herinnert aan zijn achtergrond. Paul heeft een passie. Hij houdt heel erg veel van fietsen en dan met name op de mountainbike. Hij racete ook in België en Duitsland en zelfs in Canada. Toen kwam Corona en was het nationaal en internationaal downhill mountainbiken even verleden tijd. Maar Paul kwam samen met zijn vriend Wout Wildering op het volgende idee: Le Tour d’Hollande.
Mooie herinneringen maken
,,Wij houden enorm veel van fietsen. Vaak crossen we met hoge snelheid door het park, pakken we enorme jumps met allemaal andere hindernissen zoals keien, wortels en noem maar op. Maar we gaan ook soms door een rustiger mountainbikeparcours om van de route te genieten of we pakkMen de racefiets om mooie lange tochten te maken. Op een dag zeiden we: ‘Wat nu al we niet zouden kunnen fietsen?’ We zouden dan onze passie moeten achterlaten en heel veel leuk ervaringen niet hebben gehad. Veel mensen niet hebben ontmoet maar vooral zouden we geen mooie herinneringen kunnen maken waar we later op terug kunnen kijken. Op dat moment beseften we dat er veel mensen zijn die dat niet kunnen. Mensen met een handicap. En dus kwamen we op het idee van deze actie. Ik besefte ook; dit is het moment voor een sponsortour. Ik werd al gesponsord door Bike Planet Haarlem, beheerd door Sebastiaan Remi Haaker (https://bikeplanet.nl).
Twaalf provincies in twaalf dagen
Sebas was meteen enthousiast en we hebben alles op papier gezet. Hij sponsorde ook de fietstassen, de tent en alles. Ik werd het gezicht van het bedrijf en deel alles op sociale media. Zo werkte het aan twee kanten. De volgende stap was een fonds vinden dat alles in zich had wat wij bedoelden. We dachten eerst aan Kika Kinderkanker maar besloten toch de opbrengst te gunnen aan Fonds Gehandicaptensport, dat sporten voor iedereen mogelijk wil maken. Dat voelde leuker en ‘nieuwer’. We zijn vertrokken op 4 mei. In twaalf dagen fietsten we door twaalf provincies langs alle hoofdsteden, in totaal 1200 kilometer. We namen geen rustdagen. Soms sliepen we in de tent, soms overnachtten we bij kennissen. Het was vreselijk koud en we hebben ook te maken gehad met windkracht 8 zelfs. Sommige dagen, zoals toen we van Maastricht naar Arnhem fietsten zaten we 180 kilometer in het zadel. Maar we hadden het er voor over.”
Cheque overhandigd
,,Ik werd verliefd op Nederland met haar fietscultuur een paar jaar geleden. Het is echt door corona gekomen dat ik besefte dat niet ieder mens zo gezegend is als ik. Het voelde een beetje leeg dat ik geen wedstrijden kon rijden en ik besefte dat er andere mensen zijn die nooit kunnen fietsen, geen herinneringen kunnen opbouwen. Corona heeft wat dat betreft wel wat teweeggebracht, dat merk ik ook in mijn omgeving. Voor mij persoonlijk betekende het dat ik mijn moeder al een tijd niet heb gezien, normaal vlieg ik elke vakantie naar Mexico. Dat is wel moeilijk ja. Maar deze tocht was zo de moeite waard! We hebben in totaal 2275 euro bij elkaar gefietst en de cheque is al overhandigd aan Fonds Gehandicaptensport.’’ (Foto: aangeleverd)