De zestiger jaren musical How to Succeed in Business van De Jonge Stem, vrijdag en zaterdag in Stadsschouwburg Velsen, was een kapitale voorstelling. Wat is er door het nieuwe artistieke team geïnvesteerd in kwaliteit en energie. De frisse musical oogde levendig, klonk geweldig en had ook nog een boodschap: het gaat niet om het geld maar om medemenselijkheid.

Het verhaal draait om glazenwasser Finch (de sympathieke Max Behrendt) die op een andere manier op de ladder wil stijgen. Daarvoor heeft hij een handig boekje: ‘Hoe word ik slapend rijk’. Op een slimme manier schoffelt hij zich binnen bij WWSF, een wereldwijde schoffelfirma. Hij is zo druk met carrière maken dat hij totaal geen oog heeft voor de oogverblindende en lieve Rosemary (theaterbeest Betsy Teske) die als een blok voor hem valt.

Finch wordt flink dwars gezeten door het neefje van de baas die ook hogerop wil. Deze glibberige en doortrapte Bud Frump (een glansrol van Bram Kroon) verzint elke keer weer gemene plannetjes. Toch weet Finch zich via allerlei handigheidjes geliefd te maken bij directeur WWSF Mr. Biggley (Joram de Boer), wiens hobby’s roeien en breien zijn. En daardoor komt Finch uiteindelijk in de hoogste regionen van de pr terecht. Dat blijkt wat te hoog gegrepen. En de val is dan ook diep, mede dankzij Bud Frump.

De redding is nabij want bestuursvoorzitter Wanda Womper (Madé Couwenberg) neemt het op voor Finch. Bud wordt op hilarische wijze afgevoerd. En ook tussen Finch en Rosemary komt het goed. Het wispelturige liefje Hedy van directeur Mr. Biggley (wat een mooie stem van Nadesh Hendriks) gaat er vandoor met de bestuursvoorzitter. Maar wat maakt het ook allemaal uit, want het gaat om de medemenselijkheid.

Hoedje af voor alle spelers. Door de jaren heen zie en hoor je de ontwikkeling van deze talentvolle jonge mensen. De samenzang was bijzonder goed. En dankzij de goede choreografie was er veel diversiteit en had iedereen zijn eigen inbreng. Het toneel en de zaal werden benut, goed gedaan. Het Rex orkest van Sjoerd Jansen speelde geweldig.

Aandachtspuntje: de zang van de solisten werd regelmatig overstemd door de muziek. Dikke duim voor de vrijwilligers die de kleding en de decors hebben gemaakt. Ook daar is heel wat talent. Op de foto het feestje waar iedereen in (naar men dacht) een unieke designjapon kwam. De Mondriaanjaponnen en alle andere zestiger jaren kleding zijn geweldig. Worden ze geveild? De heren zagen er mooi uit in pak.

Ook de sponsors mogen een duimpje want zij hebben ook goed geïnvesteerd in De Jonge Stem. Het publiek had twee geweldige avonden. Na deze 64ste voorstelling van De Jonge Stem wordt alweer halsreikend uitgekeken naar de 65ste in 2018. Zie www.dejongestem.nl. (tekst: Karin Dekkers/foto: De Jonge Stem)