Soms lijkt het een beetje plichtmatig, het elkaar wensen van fijne, gezellige, zalige of mooie feestdagen. Dat is het niet. Absoluut niet zelfs. De feestdagen zijn bedoeld om even stil te staan bij ons leven. Onder het genot van allerlei lekkers natuurlijk, er zijn van die tradities die in ere moeten worden gehouden.

We staan stil bij wat we hebben, wie we moeten missen, wat er is gebeurd het afgelopen jaar en wat we zouden wensen voor het volgende jaar. Dat laatste lijkt me duidelijk. Een warme en vooral vredige wereld zonder oorlog en geweld en op persoonlijk gebied dat iedereen die ons lief is zo gezond en gelukkig mogelijk mag zijn, worden of blijven.

Hoop, liefde en positiviteit

Misschien simpel. Misschien zelfs een beetje kinderlijk gedacht. Maar als we geen hoop, liefde en positiviteit kunnen opbrengen zou dat voor ons en de mensen om ons heen heel droevig zijn.

Positiviteit wordt verspreid door onze lieve en gedreven vrijwilligers die bij de mensen thuis of in het hospice ervoor zorgen dat elke dag die onze gasten nog rest een ‘warme’ dag is.

Hoop in een hospice? Ja, dat ook. Hoop dat de nabestaanden niet te veel verdriet zullen hebben en hun herinneringen aan een geliefd persoon koesteren.

Liefde? Wat is er liever en hartelijker en socialer dan bovenstaande? Bij deze wil ik iedereen die op wat voor manier dan ook een steentje bijdraagt aan ons hospice bedanken. Van vrijwilliger aan het bed tot donateur. Van bestuur tot artsen. Van diegene die de tuin zo prachtig maakt tot die mensen die spontaan bloemen of wat lekkers langsbrengen. Iedereen heel, heel hartelijk dank en positieve, hoopvolle en lieve dagen gewenst.

Jan Bakker, voorzitter Hospice de Heideberg.    

Foto: Ingeborg Baumann