Op 3 juni laat de Heemskerkse schrijfster Maria Genova zich 12 uur lang in een hokje van 1 bij 2 opsluiten in Villa Westend in Velserbroek. Dat doet ze voor Free a girl, een organisatie die door middel van donaties meisjes redt van gedwongen prostitutie.

‘Ik heb een keer een docu gezien hoe jonge meisjes uit dat soort kleine hokjes in derde wereldlanden bevrijd werden,’ vertelt Maria. ‘Het gaat je voorstellingsvermogen te boven dat ze daar opgesloten zitten en dag in dag uit oudere mannen ontvangen die ze misbruiken. Sommige meisjes zijn pas 9 jaar oud. Toen ik door de organisatie gevraagd werd om mee te doen, heb ik geen moment getwijfeld. Twaalf uur in een klein hokje met de hele dag een kommetje rijst, wordt waarschijnlijk afzien, maar dat is niets vergeleken met wat de meisjes dagelijks meemaken. Ik heb met veel misbruikte tieners en vrouwen gesproken en ik weet hoe groot de ellende is. Eind juni komt mijn boek ‘Gedwongen liefde’ uit waarin ik laat zien dat gedwongen prostitutie ook in Nederland nog steeds een gigantisch groot probleem is. Ik heb met veel Oost-Europese vrouwen gesproken die glimlachend achter de ramen op de Wallen naar klanten stonden te lonken, maar ’s avonds de ergste klappen en bedreigingen kregen als ze geen vijfhonderd euro per dag haalden. Ik heb ook met talloze Nederlandse meisjes gesproken die door een loverboy in de prostitutie werden gebracht. Ook zij durfden niet te vluchten, omdat de pooiers dreigden hun dierbaren iets aan te doen. De klanten, zowel in India als in Nederland, weten vaak heel goed waar ze mee bezig zijn, zeker bij minderjarigen, maar het kan ze helemaal niet schelen. Een van de Nederlandse meisjes was al op haar twaalfde begonnen, maar niemand vroeg naar haar leeftijd. Ze zei tegen me: ‘Ik vind de klanten net zo erg als de pooiers’.