IJmuiden – Het is acht maanden geleden dat Jos – eigenlijk Yosry – op gruwelijke wijze zeer ernstig werd mishandeld in zijn restaurant Ons Ding op Plein 1945. Zijn vrouw Annelies maakt de twee minuten durende schop- en sla partij mee en belt zelf 112. Jos is 22 keer tegen zijn hoofd en lichaam geschopt door een vader en een zoon uit IJmuiden. Zijn leven, en daarmee het leven van Annelies, met wie hij uitgerekend dit jaar 40 jaar getrouwd is, zal nooit meer hetzelfde zijn.  

Door Ingeborg Baumann

Maar ze gaan door. Sámen. Met oprecht en onverwoestbaar vertrouwen en liefde in de mensheid. ,,Er zijn meer goede mensen dan slechte mensen in de wereld’’, zegt Jos. Aanstaande woensdag 6 november gaat Ons Ding weer open. Dat kunnen ze, die twee. Sámen. Én samen met hun team, de broer van Jos en alle mensen om hen heen. Annelies zegt:,, We kunnen ook niet anders want we zitten niet alleen in een lichamelijke en psychische crisis maar ook in een financiële afgrond. Het blijft onbegrijpelijk wat er is gebeurd en ik was echt bang maar de steun, liefde en warmte van iedereen om ons heen geeft vertrouwen.’’ Jos, met zonnebril want hij kan niet meer tegen daglicht, zegt: ,,Ik schaam me dood. Zo veel gulheid, zo veel liefde. Terwijl ik liever zelf geef, liever zelf de mensen blij maak.’’ Annelies zegt: ,,Dat is echt dat buitenlandse dat Jos heeft. Hij geeft alleen maar, dat is iedereen ook gewend van hem.’’ En allebei zeggen ze: ,,We hebben geen andere keus, we moeten wel weer open. Elke maand dicht kost heel veel geld. Maar we houden van mensen, dit is ons leven, dit vinden we leuk. Dus we gaan door, met heel veel liefde en toewijding. Net als de afgelopen 44 jaar.’’ Jos: ,,Als ik dit niet meer kan doen, dan kan ik net zo goed voor de trein springen. Alleen het idee dat we weer open gaan monterde ik al van op.’’ Op mijn vraag of hij wel tegen de prikkels kan die een druk restaurant nu eenmaal met zich meebrengen zegt hij: ,,Ik hou van mensen, dat zijn positieve prikkels. En als het te gek wordt zeg ik gewoon dat ik een biefstukje moet omdraaien.’’

Relatie

De gebeurtenissen en de hel waar ze doorheen gingen en nog steeds gaan heeft hun relatie alleen maar versterkt. Annelies: ,,Niet gedacht dat dat nog kon.’’ Hij: ,,In de acht maanden dat we samen niet aan het werk waren hebben we nog niet één keer woorden gehad. We kunnen alles delen, we hoeven elkaar niet te sparen.’’ Annelies: ,,Af en toe denken we wel anders. Bijvoorbeeld het vergeven van de daders dat Jos doet vanuit zijn Christen zijn, ik ben daar wat harder in. Ik voel wel wrok maar hoef geen wraak. Wel gerechtigheid.’’ Er is wel een tijd geweest dat Jos het leven niet meer zag zitten. ,,Dat was toen ik wakker werd uit de coma. Ik voeg me af waarom ik nog leefde en was afhankelijk van Annelies. Dat heb ik nu niet meer. Als eerst de gordijnen maar weer omhoog zijn hier.’’ Ze vragen wel of de gasten niet meer over de toedracht willen beginnen, dat is te traumatisch.

Explosie van geweld

We gaan niet gedetailleerd in op de toedracht van de zaak. Het was gruwelijk, onbegrijpelijk en wreed. De rechter beschouwt de mishandeling als poging tot doodslag en de 29-jarige zoon M.H. heeft daarvoor een celstraf van 48 maanden gekregen, zijn vader moet twee- en een half jaar de gevangenis in. Vlak na het gesprek dat Jutter | Hofgeest met Jos en Annelies had stuurt Annelies een berichtje. ,,Weer een tegenslag voor ons. Onze advocaat belde en vertelde dat allebei de daders in hoger beroep zijn gegaan tegen de strafeis. We zijn hier vreselijk van geschrokken. Het kan nog wel een jaar of langer duren voordat het hoger beroep voorkomt. Dit betekent elke drie maanden een pro forma zitting waarin om vrijlating gevraagd kan worden. Elke keer weer die stress. Ook de 33.000 euro voor de lichamelijke en geestelijke schade die we geleden hebben wordt nu niet uitbetaald maar pas acht maanden na het hoger beroep. Alle andere onkosten die we hebben gemaakt zijn doorgeschoven naar een civiele rechtszaak. Dit voelt hetzelfde als de 22 klappen die de daders uitdeelden. Ongelooflijk dat ze ons dit ook nog aandoen.’’  

Go Fund Me

De hulp van Velsen, van ons, is keihard nodig blijkt nogmaals. Laten we allemaal storten wat we kunnen missen. https://www.gofundme.com/f/zinloos-geweld-help-deze-mensen-hun-zaak-weer-op-te-bouwen. Het doel was 30.000 euro, laten we dat in ieder geval gaan halen. Beetje meer mag ook.

Jos en Annelies gaan door. Samen. En samen met de mensen om hen heen en dat zijn er veel. Foto:  Ingeborg Baumann