IJmuiden – Je hoort het vaker dat onderwijzers heel lang ‘in het vak’ zitten. Waarschijnlijk omdat werken in het onderwijs toch een beetje een roeping moet zijn. Dat geldt ook voor Tessa de Brouwer (47), die afgelopen 3 april 25 jaar ‘juf’ is. In die 25 jaar is veel veranderd maar één ding blijft altijd gelden: je wil een verschil kunnen maken in het leven van kinderen. ,,Dat geeft zo’n goed gevoel!’’

Door Ingeborg Baumann

Het is vrijdagmiddag rond half drie en er staan al vaders, moeders, opa’s en oma’s te wachten voor de deuren van KC De Pleiaden tot hun kinderen naar buiten komen. Er worden speelafspraken gemaakt aan het hek en veel kinderen vinden het fijn om hun juf nog eens extra een fijn weekend te wensen. De klas van juf Tessa is al leeg, ze heeft groep 3 onder haar hoede, en ze zit nog even wat in te vullen achter haar bureau. Tessa is een stralende vrouw met een heel lieve blik in haar blauwe ogen en ze is een heerlijk spontane prater.

Goed gevoel

,,Ik ben begonnen op OBS De Vuurtoren maar die werd een paar jaar geleden opgeheven in verband met het krimpen van het leerlingenaantal. Mijn kinderen (zoon Sidney is nu 16 en dochter Jonna is 9) zaten op De Pleiaden. Dat heeft me lang tegengehouden hier te komen werken. Maar als ouder had ik een heel goed gevoel bij deze school en de kinderen gingen met plezier hiernaartoe. Sidney zat toen in groep 8 en ik heb hem gevraagd wat hij ervan zou vinden. ,,Als je je maar niet met mij gaat bemoeien’’, waarschuwde hij. En het is absoluut een fijne school, ik heb geen moment spijt gehad.’’

Schooltje spelen

,,Als klein meisje speelde ik al schooltje, ik zat op ballet en was dus ballet juf. Het heeft me  altijd leuk geleken. Hoewel je als klein kind een ander beeld hebt bij het onderwijs. Je denkt dat je de hele dag leuke dingen mag doen en dat iedereen je lief vindt. En als je wat ouder wordt besef je: dit is een beroep waarin je echt het verschil kunt maken, samen met het team. Niet alleen op ‘leerniveau’, maar ook in het levens van de kinderen. Het is meer dan kennis overbrengen, je steunt het kind in de hele ontwikkeling. Normen, waarden, sociale vaardigheden, je leert ze dat vrienden maken belangrijk is, je laat ze hun talenten ontdekken en ontwikkelen. Je bent een soort coach.’’

Ieder kind telt

Even een kanttekening om aan te geven dat er heel veel veranderd is in het onderwijs. De verslaggever zat op een ‘lagere school’ waar de kinderen waarvan ze verwachtten dat ze ‘verder konden leren’ extra bijles kregen terwijl ‘de rest iets voor zichzelf mocht doen’. Omgekeerde wereld. Haar dochter bleek dyslectisch en dyscalculisch en moest een klas overdoen. Dat helpt natuurlijk niet. Gelukkig werkt het nu anders. Tessa: ,,Wat sowieso is veranderd is dat iéder kind telt! Vroeger was de rekenles luisteren en meedoen. Lukte dat niet werd het nog één keer uitgelegd en dan moest zo’n kind maar zien dat het meekwam met de rest van de klas. Nu zijn er veel meer mogelijkheden om de kinderen te ondersteunen op hun eigen niveau. Want als een kind succes ervaart in plaats van achter de meute aan te hobbelen groeit het. Ieder kind wordt gezien!’’

Educatieve apps

Ook de digitalisering heeft natuurlijk een stevige plek in het onderwijs. Niet alleen is het ouderwetse schoolbord met krijtjes en bordenwisser vervangen door digiborden maar er zijn ook educatieve apps. Een voorbeeld is een rekenprogramma waarmee de kinderen leren automatiseren, het proces waarbij basisrekenvaardigheden – optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen – zo goed geoefend worden dat deze snel en zonder veel nadenken uitgevoerd kunnen worden. Tessa: ,,Die app past zich aan, aan wat je kunt en op je eigen niveau. Maar we gebruiken ook nog steeds boeken en schriften en het bord hoor.’’

Allermooiste bezit

,,Wat ik me heel goed realiseer is dat kinderen het allermooiste ‘bezit’ zijn van ouders en dat speelt bij mij mee in de oudergesprekken. Ik hou die gesprekken met in mijn achterhoofd dat we allebei, de ouders en ik, het allerbeste willen voor de kinderen. Dat we hetzelfde doel hebben. En dat we samen moeten kijken hoe we zo’n kind verder kunnen brengen. Vaak zit er meer achter en als je goed luistert dat kom je er wel. Sámen. Het allerleukst is dan ook als je leerlingen van jaren geleden tegenkomt en ze herinneren zich jou. Dan weet je dat je verschil hebt gemaakt in hun leven en dat is een goed gevoel.’’

Foto: Tessa achter haar bureau, een plek waar ze in de praktijk vast niet heel vaak zit. Foto: Ingeborg Baumann