Meester Serné was 41 jaar leerkracht in IJmuiden op de Marnixschool. De naam van deze school veranderde later in Het Kompas. Hij deelt zijn belevenissen en herinneringen regelmatig met ons in een column. Deze keer: monumentje op de hoek Planetenweg en Voermanstraat.

Deze keer en heel ander verhaal. In mijn laatste jaar, voor ik met pensioen ging, had ik groep 6. Een groep waar ik met plezier en voldoening op terug kijk. Na enkele weken kwam er een nieuw meisje bij. Het meisje was met haar jongere broertje en vader uit Polen gevlucht, met achterlating van de moeder. Die zou later komen, nadat vader werk gevonden had in Nederland, hetgeen lukte. Hij kreeg een baan bij Hoogovens.  

Zij ging hier nog niet naar school, maar kreeg bij de opvang basislessen in Nederlands. Daarna kreeg ik haar in de klas. He bleek een meisje te zijn met een heel prettige, lieve uitstraling, die al heel snel aansluiting had met de klas. Ze hoorde er direct bij. Ook nam ze de Nederlandse taal rap in zich op. Durfde fouten te maken, waar de klas en ik ook om kónden en móchten lachen. De klasgenoten hielpen haar. Echt ontroerend. Niet alleen een slim kind, maar ook uiterst creatief. Zo knutselde zij allerlei versierselen in elkaar als er iemand jarig was en maakte een prachtige surprise met Sinterklaas, nadat ze begreep wat dat, voor haar onbekende, feest inhield. De anderen uit de klas keken vaak over haar schouder mee als ze weer iets aan het knutselen was en probeerden dat ook te doen. Kortom…. Ze was populair. Ook bij de jongens, want ze was ook nog eens een knappe meid, maar bleef altijd zeer bescheiden.

Een gesprek met haar vader, deed ik in het Nederlands of Engels. Het meisje was daar altijd bij. Vader sprak weinig Engels. Ik stelde de vraag in het Nederlands, waarna zij de vraag in het Pools vertaalde én vertaalde het Poolse antwoord weer terug in het Nederlands, aangevuld met Engels van vader.

Een kind van 10/11 jaar, te vroeg volwassen geworden, met een héél verleden. Na dat schooljaar ging ik met pensioen en verloor haar helaas uit het oog. Ze ging naar het Vellesan College, waar het goed ging, tot ze in 2017 op weg naar huis bij het oversteken van de Planetenweg naar de Voermanstraat, werd aangereden. Ze overleed aan de gevolgen daarvan. Op de hoek van de Voermanstraat, bij de boom, is al jaren een herdenkingsplek, met beertjes, beeldjes, bloemen en brandende kaarsen. Elke keer als ik daar langs kom denk ik aan haar. Een kansrijk kind van 13 jaar: weggerukt…

Foto: aangeleverd