IJmuiden – Een partijtje tafeltennis vormde de basis voor de relatie van Piet en Gerda Carton. De twee ontmoetten elkaar eind jaren 50 in buurthuis De Brulboei, waar destijds elke donderdag- en zaterdagavond een inloop voor jongeren werd georganiseerd. Na verloop van tijd vloog niet alleen de tafeltennisbal, maar ook de liefdesvonk over tussen de toen 18-jarige Piet en de 17-jarige Gerda. Volgende week bereikt hun huwelijk de diamanten status.

Door Raimond Bos

Zowel Piet (82) als Gerda (81) zijn geboren en getogen IJmuidenaren. Nog een opvallende overeenkomst: ze hebben allebei één broer en geen zussen. Het IJmuidense buurthuis De Brulboei had in de tweede helft van de jaren 50 een grote aantrekkingskracht op de jeugd. Het was de periode waarin de rock ’n roll sterk in opkomst was. Zelfs jongeren uit Haarlem wisten hun weg naar het ontmoetingscentrum te vinden. Voor Piet en Gerda gold dat ze er graag een partijtje tafeltennis speelden. Piet grapt: ,,Soms sloeg ik het balletje ergens in een hoek. Dan ging Gerda het balletje zoeken en ik ging er achteraan.’’ De liefde was niet direct wederzijds, er ging wat tijd overheen voordat de twee verkering krijgen. Gerda: ,,Het begon om half acht en ik moest om tien uur thuis zijn. Daarom ging ik om negen uur al weg en hij wilde me wel thuisbrengen. Zo is het begonnen.’’

Wonen in een strandhuisje

De woningnood waarmee ons land begin jaren 60 te kampen had, zorgde ervoor dat het geruime tijd duurde voordat het kersverse echtpaar Carton een eigen woning kon betrekken. Aanvankelijk zag het er nog gunstig uit, het plan was om een deel van een grote villa aan de Kanaaldijk te huren. Dat plan viel in duigen toen de bewoonster van het betreffende pand liet weten dat ze niet langer toestemming had om de ruimte te verhuren. 

Het huwelijk werd op 8 december 1961 gesloten en de eerste vier maanden woonde het echtpaar noodgedwongen bij de ouders van Gerda thuis. De ouders van Piet hadden in die tijd een eigen strandhuisje. Dat bood vanaf april 1962 de mogelijkheid om echt zelfstandig te gaan wonen, zij het in tamelijk primitieve vorm. Na het strandseizoen kregen Piet en Gerda de kans om de woonruimte boven een  garagepand aan de Bik- en Arnoldkade te huren. Dit bleef ongeveer vier jaar lang hun thuisbasis.

Op 14-jarige leeftijd al op de steiger

Waar de meeste bevriende stellen ervoor kozen om snel gezinsuitbreiding te realiseren, bleven Piet en Gerda bewust de eerste jaren van hun huwelijk kinderloos. In 1965 kwam oudste zoon Henk ter wereld, in 1970 volgde zoon Pieter. Tussen die twee bevallingen in verhuisde het gezin Carton naar een ruimere woning aan de President Krugerstraat, hier zou het echtpaar vele jaren blijven wonen. Uiteindelijk kwam het betreffende woonhuis voor sloop in aanmerking, om plaats te maken voor een nieuwbouwproject. ,,We zijn toen door de gemeente Velsen uitgekocht, maar uiteindelijk is het pand nooit gesloopt. Het is nu nog één van de weinige oude huizen die er nog staan in die straat.’’ 

Hoewel Piet Carton er als kind van droomde om piloot te worden, heeft hij er uiteindelijk nooit werk van gemaakt om die ambitie te realiseren. ,,Op 30 september 1953 werd ik veertien jaar en op 1 oktober stond ik al op de steiger.’’ De vader van Piet had een eigen voegbedrijf en kon de hulp van zijn zoon goed gebruiken. Piet kwam er in loondienst en zou uiteindelijk de zaak van zijn vader overnemen.

Bedrijf stopgezet

Gedurende een aantal jaren werkte Gerda als schoonmaakster. ,,Ik maakte na vijf uur de kantoren van een bedrijf schoon. Dat deed ik al vóór mijn huwelijk en daar ben ik nog een tijdje mee doorgegaan.’’ Piet vult aan: ,,Toen de kinderen kwamen, waren die in eerste instantie via Gerda meeverzekerd, omdat zij in loondienst werkte en ik zelfstandige was. Later heb ik mijn bedrijf laten omzetten tot een besloten vennootschap, zodat de kinderen via mij verzekerd konden worden.’’ 

Gezondheidsproblemen zorgden ervoor dat Piet zijn bedrijf uiteindelijk op zestigjarige leeftijd moest stopzetten. Hij kreeg eerst te maken met een hernia, waardoor hij in de ziektewet belandde. Vervolgens kreeg hij enkele malen te maken met een TIA en op grond daarvan werd hij arbeidsongeschikt verklaard. Piet had op dat moment drie werknemers in dienst, van wie er één al vele jaren voor het bedrijf werkte. ,,Ik heb hem gevraagd of hij het bedrijf zelf wilde overnemen, maar die interesse was er niet. Hij ging liever elders in loondienst werken. Toen heb ik het bedrijf stopgezet.’’

Fietsvakanties

Zowel Piet als Gerda hebben zich in de loop der jaren met diverse sporten beziggehouden. Piet voetbalde bij VSV en werd vervolgens scheidsrechter, eerst voor de HVB en later voor de KNVB. Ook hield hij zich actief bezig met tennis en golf. Nog altijd mag hij graag een balletje slaan, al is de frequentie waarmee hij op de golfbaan staat wel behoorlijk teruggeschroefd sinds zijn benen het enigszins laten afweten. Gerda heeft aan gymnastiek gedaan en ook bij haar prijken tennis en golf op het lijstje, al is ze daar nu niet meer mee bezig. Fietsen doen ze samen nog geregeld: ,,Voorheen gingen we met een bevriend echtpaar op fietsvakantie. Dan fietsten we op een dag ongeveer zestig kilometer. Nu gaan we nog vaak een rondje door IJmuiden, bijvoorbeeld over de sluizen naar Beverwijk en terug.’’ 

Het echtpaar is altijd in IJmuiden blijven wonen. ,,We wonen hier graag en ook allebei onze zoons zijn hier nooit weggegaan. We zijn echte IJmuidenaren.’’