Velsen – Het meest rauwe uitje in Velsen, de Noord- of Zuidpier op. En af. Als visser, als wandelaar, als fotograaf of als fietser. Als toerist of als inwoner van Velsen. Als vaste of toevallige bezoeker uit binnen- of buitenland. In deze rubriek in woord en beeld, wat een pierewaaier bezighoudt en waarom hij of zij zich op die unieke plek in de Noordzee bevindt.

Door Arita Immerzeel

Vrijdag vroeg in de middag op de Noordpier duiken de bezoekers diep in de kragen van hun jassen. De thermometer geeft 6 graden aan, maar ook al laat de zon zich zien, de wind maakt de beleving erg fris. Fietser Dirk Minkman uit Driehuis geniet van het uitzicht. ,,Het is veel kouder dan ik verwachtte. En wat is de zee wild, de golven slaan over de randen van de pier.” De rode vlag geeft aan, dat de situatie gevaarlijk is en bezoekers worden door de neergelaten slagboom verhinderd om verder de pier op te gaan. ,,Ik fiets en wandel graag en sinds mijn pensionering dagelijks. We hebben daar gelukkig een mooie woonomgeving voor,” vertelt Dirk. ,,Vandaag maar weer eens het pontje naar de overkant genomen voor de afwisseling. Al jaren fiets en wandel ik de eerste weken van januari in Portugal. Het is jammer dat dit niet door kon gaan, ik ben een tropische jongen en vindt het nu toch wel errug koud.” 

Toch blijft Dirk, net als een handjevol andere pierewaaiers, een tijdje staan om te genieten van de blauwe lucht, wilde zee en alles wat langsvaart. ,,Je hebt hier ook mooi zicht op het fort,” wijst hij naar het verlaten forteiland. Als hij weer op zijn fiets stapt meldt hij, dat het plan is een visje te gaan eten op het plein van Wijk aan Zee. ,,Een mens moet toch iets!”