Martin Breedijk gekozen in paratriatloncomité

Driehuis – Martin Breedijk (52) is recent gekozen als nieuw lid van het paratriatloncomité. Dit is de commissie die de belangen van de parasport en de doorontwikkeling van de sport behartigt namens de wereldtriatlonbond. Eerder was hij bestuurder van de Nederlandse Triatlonbond. Hij is beroepsmatig verbonden aan de faculteit ‘Bewegen en Voeding’ bij de Hogeschool van Amsterdam (HvA).

Hoewel Martin Breedijk een groot deel van zijn leven in Amsterdam woonde, liggen zijn roots in de gemeente Velsen. Hij vertelt: ,,Mijn opa en oma kwamen hier vandaan. Opa kwam uit Velsen-Zuid en oma uit IJmuiden. Ze woonden aan de Dokweg, in een woning van het Staatsvissershavenbedrijf. Die woning staat er nu niet meer. Mijn opa bediende destijds de helling naast de kleine vuurtoren.’’ Van IJmuiden en omstreken is Martin altijd zeer gecharmeerd geweest. ,,Toen ik ongeveer 23 jaar oud was, trainde ik met mij coach Gerard van Lent in de Kennemer duinen. Gerard en ik zijn nu goed bevriend. Het is altijd mijn droom geweest om hier te gaan wonen.’’ Die droom werd ruim een half jaar geleden werkelijkheid. Martin en zijn vrouw vestigden zich in Driehuis. Hun drie dochters zijn inmiddels het huis uit, ze studeren en zijn uitgevlogen in verschillende windrichtingen binnen Nederland.

Triatleet

Na de opleiding tot docent lichamelijke opvoeding te hebben voltooid, ging Martin als gymnastiekdocent aan de slag. Zelf legde hij zich toe op de triatlon, waarin hij zich steeds verder bekwaamde. Een pittige sport, waarin conditie en uithoudingsvermogen centraal staan. ,,Ik was semiprofessioneel triatleet. Ik deed het naast mijn werk, want je moet wel heel goed zijn in deze sport, wil je er je brood mee kunnen verdienen.’’ Toch kan gerust worden gesteld dat Martin zijn sporen binnen de triatlon wel verdiend heeft. In 1996 werd hij tweede van Nederland en tijdens de befaamde Ironman wedstrijd in het Zwitserse Zürich eindigde hij in 1998 op de achtste plaats. Zo’n tien jaar geleden werd Martin gepolst voor een bestuursfunctie in de Nederlandse Triatlonbond. Waar in andere organisaties vaak een termijn van vier jaren wordt gehanteerd voor bestuursfuncties, kent men binnen deze bond termijnen van drie jaar. Inmiddels heeft hij er drie volledige termijnen opzitten, vandaar dat hij afgelopen zomer conform het reglement aftrad als bestuurslid.

Nieuwe trainersopleiding

Beroepsmatig werkt Martin momenteel aan het opzetten van een nieuwe opleiding voor trainers en coaches. Hij licht toe: ,,Vanuit NOC*NSF bestond de behoefte om coaches goed op te leiden. We werken aan een nieuwe opleiding voor alle topcoaches in Nederland. Voorheen was daarvoor alleen een niet-bekostigde opleiding voor, waarvoor achtduizend tot negenduizend euro voor betaald moest worden. Dat is best duur. Nu komt er een erkende 2-jarige Hbo-opleiding, waarvoor een student ongeveer tweeduizend euro aan collegegeld zal gaan betalen.’’ De noodzaak tot een dergelijke professionele opleiding is ingegeven door diverse zaken die spelen binnen de sportsector. Martin Breedijk: ,,Als ergens een bondscoach wegvalt, is er vaak niet direct een opvolger beschikbaar. Bovendien kent de sportwereld soms ook minder mooie dingen. Kijk bijvoorbeeld maar naar wat er met turnen gebeurt (afgelopen zomer kwamen diverse gevallen van fysieke en mentale mishandeling binnen de turnsport aan het licht, red.) en bij de duursporten speelt weer een heel andere problematiek, gericht op het gewicht van de sporters. Er zijn veel zaken waar coaches goed mee om moeten kunnen gaan. ‘Met een goed paard ben je nog geen goede ruiter’, zei Co Adriaanse ooit.’’ Eigenlijk was het de bedoeling geweest om in september 2021 al met de nieuwe opleiding te kunnen starten. Door de COVID-19-perikelen is het traject enigszins vertraagd, men mikt nu op februari 2022 als startmaand voor de eerste lichting studenten.

Overstijgend karakter

De nieuwe opleiding houdt zich niet bezig met één specifieke tak van sport, maar krijgt een overstijgend karakter. Martin legt uit: ,,We kennen in Nederland trainers op vijf verschillende niveaus. Een trainer van niveau 1 is bijvoorbeeld een ouder die als trainer ingezet wordt. Niveau 3 is de gemiddelde clubtrainer en bij niveau 5 praat je over een trainer van (inter)nationaal topniveau. Maar je kunt een opleiding als deze niet voor specifiek één sport opzetten. Bij voetbal zou dat misschien nog kunnen, maar voor een sport als basketbal heb je misschien maar één of twee keer per jaar ergens een nieuwe trainer nodig. Bovendien is het goed als mensen uit verschillende sporten met elkaar praten. Wielercoaches weten veel van energiesystemen, terwijl bij een sport als korfbal de focus meer ligt op de vraag hoe je een goed team neerzet. We kunnen veel van elkaar leren in de topsport. In deze opleiding heb je de gelegenheid om buiten je eigen kaders te trainen en met meerdere disciplines te werken. Zo kunnen we de coaches professionaliseren. Het beroepsperspectief moet beter.’’ Coaches worden in Nederland vaak niet goed genoeg voor hun werk betaald. Daar komt geleidelijk verandering in, want de regering stelt hiervoor meer geld beschikbaar. ,,Je kunt wel mensen opleiden, maar als ze hun geld er niet in kunnen verdienen, werkt het niet. Nederland loopt wat dat betreft achter op landen als Australië, Amerika en Frankrijk. In Frankrijk zie je bijvoorbeeld dat coaches in dienst zijn van regionale sportcentra. Ze hebben daar een goed betaalde baan.’’

Paratriatlon

Sinds 2016 maakt Martin Breedijk al deel uit van het ‘Executive Board’ van de World Europe Triathlon Organisation en eind november werd bekend dat hij is gekozen in de commissie die zich specifiek bezighoudt met de paratriatlon. ,,We adviseren onder meer over hoe het classificeren van de deelnemers te organiseren. Ik zit in die commissie op persoonlijke titel, maar eigenlijk ook namens Nederland en Europa. We overleggen online, want de leden komen overal vandaan: Japan, Zuid-Afrika, Tunesië, enzovoort. Eens per jaar ontmoeten we elkaar tijdens een congres. Dat kon dit jaar geen doorgang vinden, hopelijk lukt dat volgend jaar weer wel, als alle vaccins gaan werken.’’ De grote vraag is hoe je een sporter met een fysieke beperking indeelt in een bepaalde categorie voor de triatlon. Er zijn bijvoorbeeld sporters die geheel of grotendeels blind zijn. Voor hen geldt een aangepaste versie van deze sport. Maar voor iemand die niet kan lopen, zijn weer andere regels van kracht. Zij vallen in een andere categorie. In totaal zijn er vijf verschillende categorieën. Martin: ,,Sommige mensen willen wel zes of zeven categorieën, Nederland wil er juist minder. Op basis van overwegingen vanuit emancipatie en inclusie willen wij juist alles wat meer gelijk trekken. Sport is per definitie niet eerlijk. Een basketballer van 1,60 meter lang heeft ook een grotere handicap dan iemand van 2,00 meter.’’

Vrijwilligerswerk

Zitting hebben in deze commissie is geen betaalde baan. ,,Het is vrijwilligerswerk, maar je ziet hierdoor wel mooie plaatsen in de wereld. Ik gebruik mijn vrije dagen op het werk ervoor om die reizen te maken. En omdat ik werk bij een sportopleiding, kan ik vervolgens aan de studenten een gastcollege geven over mijn ervaringen.’’ Martin Breedijk volgt in zijn rol als lid van deze commissie Rob Noordzij op.