IJmuiden – Na dik veertig jaar in het onderwijs, waarvan zeven jaar als directeur van het Technisch College Velsen/ Maritiem College IJmuiden is het dan bijna zo ver. Frank Out (66) zal tot de zomervakantie met heel veel enthousiasme en zijn tomeloze inzet zijn taken als directeur vervullen maar dan gaat hij toch echt van zijn ‘pensioen genieten’, zoals dat dan heet. En hoewel hij natuurlijk de leerlingen, het team en alles daaromheen gaat missen, kijkt hij er ook naar uit. ,,Na de zomervakantie dacht ik wel eens: ‘Hoe heb ik ooit de tijd gehad om ook nog te werken? Er zijn meer leuke dingen en ik heb de luxe dat ik kan stoppen nu ik het nog zo leuk vind.’’
Door Ingeborg Baumann
We zitten voor het interview in de ruimte waar de interne leerlingen van het Maritiem College kunnen ‘chillen’, na schooltijd. Er staat daar een vaarsimulator waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt en onwillekeurig word je dan toch nieuwsgierig hoe zo’n ding werkt. Maar de lokalen staan vol met geheimzinnige apparaten en attributen die de leerlingen gebruiken voor hun praktijklessen. Daar staan de scholen wijd en zijd om bekend.
Trots
Frank begint te vertellen en doet dat zo geestdriftig dat het bijna moeilijk is hem bij te houden. Want hij is heel trots op zijn school en met reden. ,,Ik ben begonnen in 1984 als docent biologie en gezondheidskunde en heb tot 1999 lesgegeven op onder andere de Ewald school in Schalkwijk. Maar buiten dat deed ik nog allerlei andere taken als decaan en coördinator van de brugklassen. Dat vond ik leuk om erbij te doen.’’ Zijn staat van dienst op LinkedIn is divers en indrukwekkend, ook als vrijwilliger op politiek en maatschappelijk vlak. Hij werd dan ook in 2022 geridderd in de Orde van Oranje-Nassau.
,,Negen jaar geleden ben ik naar TCV MCIJ gekomen in de functie van teamleider, Nelie Groen was directeur. Twee jaar later werd Nelie rector van het Coornhert en heb ik haar opgevolgd als directeur, die functie heb ik dus zeven jaar bekleed. Mensen zeiden: ‘IJmuiden! Weet je waar je aan begint? Je zou wel eens van een koude kermis kunnen thuiskomen.’ Maar ik heb niets te mopperen en te klagen. Niet over de leerlingen en ook niet over de betrokkenheid van de ouders. Hier is het zo dat als een leerling wordt gecorrigeerd op gedrag de ouders niet beginnen te stuiteren maar zeggen: ‘Hij zal het wel verdiend hebben’. De bereidheid om de vrijwillige ouderbijdrage te betalen is meer dan 80 procent. Dat is giga hoog. En we zitten hier niet in Bloemendaal maar de mensen doen het gewoon. Dat directe van ‘onze kinderen’ en de ouders ook, ik hou ervan.’’
Bewuste keus
,,Voor de kinderen, en ook de ouders, die voor deze school kiezen is het een bewuste keus. Ze zijn erg gemotiveerd. De populatie leerlingen is dan ook door de bank genomen erg leuk. Het is een landelijke trend om neer te kijken op VMBO-onderwijs. Maar wij merken dat elk jaar meer dan 10 procent leerlingen binnenkrijgen die Mavo-Havoadvies hebben gekregen en toch voor ons kiezen. Ik begin de emancipatie van het VMBO te voelen. Maatschappelijk gezien is er een enorm gebrek aan vakmensen en de waardering voor praktische opleidingen groeit. En zién ze eenmaal de school zijn ze helemaal positief verrast. Dat ouders pushen om hun kinderen naar een ‘hogere’ opleiding te laten gaan betreur ik. Ons diploma ligt op Mavoniveau en de doorstroomkansen zijn gelijk. De route via het beroepsgerichte onderwijs is veel logischer en je hebt te maken met gemotiveerde kinderen. Het aantal verwijderingen uit de praktijklessen is praktisch nul. Die kinderen zijn aan de slag met dingen die ze leuk vinden en er is een goed evenwicht tussen praktijk en theorie. Zelfs de theorielessen sluiten aan bij de praktische leerstijl.’’
Dynamiek en reuring
,,Natuurlijk ga ik de dynamiek en de reuring missen. Ga ik mijn collega’s en de leerlingen missen. Maar ik heb zo veel andere leuke dingen te doen!’’ Hij noemt zaken als de enorme moestuin, hij wandelt graag, Frank is vogelaar, hij heeft zijn GVB (golf vaardigheid bewijs) maar nooit tijd om te golfen, hij past een dag in de week op zijn kleindochters van bijna 3 en bijna 5 jaar. Genoeg te doen dus. Frank richtte zich de laatste jaren vooral op zijn werk maar deed heel veel vrijwilligerswerk en wordt nu alweer benaderd door mensen. ,,Je hebt straks de hele week de tijd toch?’’
Mij niet bellen
,,We werken hier met een onwijs goed team dus ik kan met een heel gerust hart vertrekken. Je moet ook kunnen loslaten en kunnen zeggen: ‘mij niet bellen’. Rob Hartman, adjunct-directeur, gaat mijn taken overnemen en die ga ik echt niet voor de voeten lopen. Ik neem al geen besluiten meer die effect hebben op het nieuwe schooljaar. En niemand is onmisbaar. We hebben een goed team, het loopt als een tierelier, we hebben veel nieuwe aanmeldingen en de examenresultaten zijn top. Het staat allemaal als een huis. Als ik al een wijze raad mag uitdelen aan Rob zou het zijn: blijf altijd zoeken naar draagvlak, laat mensen meedenken anders creëer je je eigen weerstand. De kortste weg is niet altijd de snelste weg. En heel belangrijk: vier je successen! Hou voor ogen dat die ene leerling met wie je gedonder hebt, dat dat de leerling is met wie je contact hebt. Dat is een heel kleine minderheid. Neem de tijd om je rondje te maken en kijk naar het enthousiasme van de leerlingen. Geniet van de mooie dingen in onze school, daar krijg je energie van.’’
Geen verstand van techniek
,,Overigens heb ik zelf ‘de ballen’ verstand van techniek. Moet ik vragen wat ze nou precies aan het doen zijn. Als de leerlingen dan lachen dan zeg ik: ,,Jij hebt meer verstand van techniek dan ik maar ik kan leidinggeven aan een school.’’ Op mijn vraag hoe het gaat met allemaal jongens op een school die allemaal overlopen van het testosteron op deze leeftijd zegt hij: ,,Er zitten 25 meiden hier maar die staan absoluut hun mannetje wel. Ze hebben geen last van de jongens, soms zie je ook stelletjes. Maar we zijn wel bloedfanatiek als de leerlingen zich niet gedragen. Iedereen mag hier zijn! Geen grappen want je bent aan de beurt. Enige vorm van discriminatie naar wie dan ook toe wordt niet getolereerd. De inspectie was na de gesprekken met onze leerlingen echt onder de indruk van de veilige omgeving die onze school biedt.’’
Foto: Frank Out poseert voor een werkbank. Zelf heeft hij geen verstand van techniek. De leerlingen gelukkig wel. Foto: Ingeborg Baumann