Santpoort – Rienk en Elma de Jong – Flohil waren afgelopen 13 augustus 65 jaar getrouwd maar omdat ze toen vakantie vierden op Schouwen-Duivenland, waar Elma (87) oorspronkelijk vandaan komt, kwam wethouder Jeroen Verwoort in zijn functie als locoburgemeester afgelopen donderdag zijn felicitaties en een mooi boeket bloemen aanbieden. En dan komen, onder het smikkelen van de zelfgemaakte appeltaart, de verhalen los en de herinneringen boven. Want het is niet niets, 65 jaar. De wereld is veranderd. Een ding is hetzelfde gebleven: het lieve gezichtje van zijn vrouw waar Rienk (89) op een dansavondje voor viel. 

Door Ingeborg Baumann

Ze ontmoetten elkaar rond de Watersnoodramp van 1953 in Zeeland. Rienk de Jong studeerde in die tijd weg- en waterbouw op de HTS in Haarlem. Hij is geboren in Nederlands-Indië maar woont vanaf zijn tweede jaar in Santpoort. Hij vertelt op bijzonder levendige manier, terwijl Verwoort aan zijn lippen hangt: ,,De dijken waren allemaal zwaar beschadigd en die moesten van Rijkswaterstaat natuurlijk gerepareerd worden.’’ Tijdens een dansavondje in Burgh-Haamstede, ik zat lekker aan een citroentje met suiker, was het tijd voor de schrikkeldans. Dan mochten de meisjes de jongens vragen. Er kwam een meisje op me af met een heel lief gezichtje. ,,Meneer mag ik deze dans van u?’’ Waarop ‘meneer’ onderkoeld antwoordde: ,,Is goed hoor.’’

Verkering

Elma was 18 en had nog nooit een vriendje gehad. Rienk was 21 en had een verkering van vier jaar achter de rug. Een man van de wereld dus. ,,Ik wilde het een beetje rustig aan doen maar drie weken later was het toch zover. Maar ja, zij woonde in Zeeland en ik hier. Je kon toentertijd niet onbeperkt bellen, dat kostte schatten met geld. We schreven dus elke dag brieven en dan deed ik de letters en woorden lekker ver uit elkaar. Dan leek het nog wat.’’ Soms zagen ze elkaar wel zes weken lang niet. Maar Elma zegt: ,,We hebben het gered, we trouwden in 1957 en onze oudste zoon is geboren in Scharendijke.’’

Zee in de buurt

Ze kregen drie kinderen, twee jongens en een meisje. Inmiddels hebben ze 11 kleinkinderen en 5 achterkleinkinderen. Ze wonen in Santpoort vanaf 1960 en hebben hun heerlijke huis met prachtige tuin gebouwd zien worden. In die tijd konden ze ook kiezen voor een woning met garage maar dachten: ,,Een auto krijgen we nooit.’’ Meneer de Jong was leraar op de vijfjarige opleiding tot straatmaker in Amsterdam. ,,Ze zeiden dat ik gezag had en leiding kon geven dus hoewel ik ‘natte waterbouwer’ was heb ik die kans toen toch maar gepakt. Het waren soms deugnieten, die jongelui, maar het beviel me wel.’’ Op de vraag of het meisje uit Zeeland Santpoort wel leuk vond om naartoe te verhuizen zegt Elma: ,,Ik had de zee nog steeds op fietsafstand hier, dat vond ik belangrijk.’’

Ruimte geven

En dan kunnen de verslaggever en de wethouder het niet laten en stellen de vraag der vragen aan het echtpaar. ,,Wat is het geheim van zo’n lang huwelijk?’’ Elma zegt zonder ook maar een moment te aarzelen: ,,Geven en nemen en elkaar vrijlaten. Toen mijn man met de VUT ging zei ik meteen dat ik gewoon zou blijven tennissen en niet thuis zou blijven zitten.’’ En Rienk vult aan: ,,We zijn grootgebracht in een tijd dat een huwelijk permanent was.’’ Natuurlijk gaan al die jaren niet altijd over rozen, er was een tijd dat meneer de Jong operaties moest ondergaan en soms kwakkelde met zijn gezondheid. Maar ze kunnen samen ook heel erg genieten en maakten geweldige reizen, bridgen samen, fietsen heel veel kilometers weg en zijn opvallend vitaal en heel leuk gezelschap.

Vrolijk en gelukkig

Samen zeggen ze: ,,Het gaat allemaal veel te hard, we zien vrienden wegvallen en bedenken dan dat wij de volgende wel zouden kunnen zijn. Daarom moet je proberen elkaar vrolijk en gelukkig te maken. We zouden het allemaal zo weer overdoen.’’ Elma: ,,Maar dit keer moet hij mij maar vragen!’’

Foto onderschrift: Het echtpaar de Jong zou het allemaal zo weer over doen.

Foto: Ingeborg Baumann