IJmuiden – Annie de Vries kijkt graag naar het programma First Dates waarin een restaurant vol zit met singles op hun eerste afspraak. Háár eerste afspraak met Jan werd een succes dat een mooi huwelijk, lieve kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen opleverde. Een huwelijk dat 29 juni aanstaande al 60 jaar duurt. Op de vraag ‘wat zouden jullie over willen doen?’ antwoorden beiden: ,,We zouden alles precies zo willen overdoen. We hebben het fijn gehad en zijn nóg best tevreden.’’

Door Ingeborg Baumann

Annie doet open in een gezellig zomeroutfitje en je ziet ondanks de 86 jaar nog steeds een knappe dame. Verzorgd en lief. Ook aan de 88-jarige Jan de Vries zie je dat het een mooie vent was en is. De foto van de twee dochters en vier kleindochters laat zes bloedmooie meiden zien. De genen zijn prima doorgegeven. Jan en Annie de Vries, Hollandser kan niet. Wat het meest opvalt is dat het positieve en tevreden mensen zijn. Ze vertellen over fietstochten en uitstapjes en genieten daar nóg van. Annie wilde niet te jong verkering want: ,,Ik hield van leuk weggaan.’’ Tegen charmeur Jan was ze niet bestand:,, Een lange donkere knul met mooie bruine ogen.’’ 

Dansgelegenheid

Annie vertelt: ,,Het is niet van deze tijd he? Maar zo ging dat vroeger. We hebben elkaar ontmoet in een dansgelegenheid in Castricum.’’ Jan weet nog precies de naam: ,,Eggers heette dat daar. Ik dacht meteen: ‘Dat is een meissie voor mij.’’ Hij maakte een deal met een kameraad om met z’n vieren uit te gaan. Annie: ,,De volgende afspraak was op een zondag. Jij ging naar voetbal en wilde daarna pas afspreken. Ik zei: ‘Voetbal is leuk! Ik ga met je mee.’ Na twee jaar verkering trouwde het stel. ,,We zijn katholiek dus het was in de kerk en alles. Ik had een mooie jurk aan maar kan alleen de trouwfoto even niet vinden. De jurk was halflang en later heeft mijn schoonzus hem nog gedragen.’’ 

Dochters  

Annie: ,,Anja kwam al gauw en later Marjolein. Ik werkte voor mijn trouwen in de buurtwinkel maar Jan zei: ‘Ik kan het wel voor jou verdienen ook hoor’. Zo ging dat vroeger. Ik ben wel altijd bezig gebleven, heb ook heel veel opgepast.’’ Jan werkte in de metaalsector in Haarlem. Hij begon in een machinefabriek maar:,, Toen kwamen de jongens terug uit Indië en die moesten ook weer aan het werk.’’ Op zijn zestigste kon Jan met vervroegd pensioen maar werkte wel nog een dag in de week door. Nu is hij al zo lang thuis dat hij zich wel eens afvraagt of hij wel ooit heeft gewerkt. 

Uitjes

Als rode draad loopt door het gesprek hoe gek ze allebei zijn op uitjes. Eerst iedere zondag samen op de scooter en later met de auto en de fiets achterop. ,,Dan zei ik:,, Annie, jij doet de binnenboel en ik doe de boodschappen en dan gingen we ‘s middags lekker weg.’’ Het was een sportief stel. Maar de leukste herinnering van allebei is toch de geboorte van de dochters. ,,Het waren zulke leuke en lieve kindjes. Nog hoor, ik heb heel erg lieve kinderen en kleinkinderen. Ik hoopte dat ik lieve baby’s zou krijgen en was zo blij! Allebei zijn ze anders en allebei zijn ze lief.’’ En de nare dingen: ,,Ja het overlijden van onze ouders maar daar moet ieder mens doorheen. En we missen de buurtjes die inmiddels allemaal overleden zijn en met wie fijn contact hadden.’’   

Spijt

,,Ergens spijt van? Eigenlijk niet. Heb jij ergens spijt van Jan? Nou ja, achteraf hadden we misschien moeten verhuizen naar een huis zonder trap en zonder tuin.’’ En Jan zegt: ,,Het gaat me aan het hart dat ik niets meer kan. We gingen vaak hele dagen toeren en met de meisjes hebben we elk pretpark en speeltuin in de verre regio wel bezocht. Weet je nog dat Anja tussen ons in op de scooter zat? Dat kon toen nog gewoon.’’ Annie vertelt nog van de moeilijke geboorte van Marjolein en de narigheid van haar moeder die ‘suiker’ had. ,,Maar echte vreselijke ellende hebben we nooit gekend. Nooit geen slechte tijden.’’ 

Een ander

Hoe je het ook bekijkt, het zijn en waren mooie mensen. Maar op de vraag of een van hen wel eens twijfelde of het gras ergens anders niet groener zou zijn: ,,We hadden echt wel sjans maar daar gingen we niet op in. Geen behoefte aan. We zijn allebei nog nooit met een ander geweest, we zijn heel degelijk.’’ En: ,,Het komt allemaal weer boven nu. Het is me allemaal wat.’’ Maar wat er bovenkomt is allemaal leuk en gelukkig en positief. Zestig jaar herinneringen met elkaar. Prachtig! 

Foto:

Jan en Annie de Vries zijn al 60 jaar gelukkig met elkaar. Foto: aangeleverd