41 jaar stond hij voor de klas in IJmuiden, meester Serné. Op de Marnixschool, die later plaatsmaakte voor Het Kompas. Honderden IJmuidenaren hebben bij hem in de schoolbanken gezeten tussen 1974 en 2015. Ongezien over straat lopen is er dan ook niet bij voor deze 69-jarige IJmuidenaar. Met enige regelmaat haalt hij herinneringen op in de Jutter/Hofgeest. Deze week: strippenkaarten

Mijn collega van groep 7 en ik (groep 8) besloten een kunstthema over Vincent van Gogh te doen. We verzamelden spullen om onze klassen mee aan te kleden. Platen uit Van Gogh-kalenders, bekers, puzzels, ansichtkaarten, alles wat maar met Van Gogh te maken had. Ook maakten we onze lessen zelf. Geen lessen meer uit schoolboekjes.

Ons hele taalonderwijs, culturele en kunstzinnige vorming, alle vakken stonden in het teken van deze schilder. Door middel van informatieve teksten leerden de kinderen over het leven van Vincent. We bekeken en bespraken posters van schilderijen. Er werd getekend, geschilderd en geschreven over Van Gogh. Aan de resultaten was te zien dat kinderen de stijl van Vincent begrepen. Alles werd opgehangen of uitgestald. We hadden ons eigen museum!

Van Goghmuseum

We wilden de schilderijen in het echt gaan zien in het Van Goghmuseum. Maar ja… Hoe komen zestig kinderen vanuit IJmuiden in het Van Goghmuseum en wie betaalt dat? De school had geen geld. De strippenkaart bestond toen nog. We legden het plan aan de kinderen voor, met de opdracht: Wat kosten buskaartjes naar Haarlem, treinkaartjes naar Amsterdam, tram, entree museum?

De kinderen ontdekten dat er kinderstrippenkaarten bestonden. Die waren goedkoper dan de volwassenenkaart, maar alleen geldig voor kinderen t/m 11 jaar. Probleem was, dat veel groep-8-kinderen al twaalf waren, maar ze konden nog wel voor elf jaar doorgaan, qua lengte. We spraken met die kinderen af, dat ze allemaal ‘elf jaar’ waren. (Niet netjes, maar het scheelde geld). Kinderen die onmogelijk voor elf jaar konden doorgaan, moesten op volwassenenkaarten.

Iedereen deed allerlei klusjes bij opa en oma en kreeg het geld bij elkaar. We zouden met bus en trein gaan. Strippenkaarten werden alvast gekocht. Maar… Er gebeurde iets onverwachts… Een ouder van school, werkzaam bij de draagvleugelboot, regelde dat we gratis met de hele club konden instappen!

Stampvolle tram

Achter het centraal station stapten we uit. De strippenkaarten waren niet gebruikt. Aan de voorkant van het station stapten we dapper, met zestig kinderen en een grote hand vol strippenkaarten, in een stampvolle tram. Alle kaarten moesten één voor één afgestempeld worden… in één automaat.

Plots klonk door de microfoon in de tram: ,,Sla stempelen maar over, doorlopen, duurt te lang.” Na het museumbezoek gingen we weer terug met tram en draagvleugelboot. Ook nu kon iedereen ‘niet afgestempeld’ mee. We hebben de schilderijen van Van Gogh gezien. Het was een geslaagde dag. De ongebruikte strippenkaarten zijn bij een volgend uitstapje gebruikt.