Velsen – Marij van der Meij uit Santpoort schoof deze week digitaal aan bij onze redactie. Onlangs verscheen haar debuutroman Bevroren behoeften. De roman verhaalt over het verlangen om erbij te horen, over binding en afhankelijkheid. En de angst daarvoor.
Door Arita Immerzeel
Marij, die na haar pensionering naar Velsen verhuisde, wordt komend jaar 70 jaar. Het idee om een boek te schrijven ontstond meer dan dertig jaar geleden, vertelt Marij desgevraagd. ,,Ik woonde toen een tijd in Australië en bleef mijzelf, eenmaal terug in Nederland, afvragen waaróm ik zover van huis was weggegaan. Weggevlucht is misschien een beter woord.” Het antwoord daarop kreeg Marij in de loop van de jaren. ,,Door de loop van mijn eigen leven, door gesprekken, die ik in mijn werk als hulpverlener met beschadigde mensen voerde én, vooral dat, door nauwkeurig te kijken naar de wereld om mij heen. Ik zie mensen, die het goed doen in het leven, maar toch iets lijken te missen.” Na haar pensioen verhuisde Marij naar het rustige Santpoort-Zuid en begon te schrijven.
Velsen speelt geen rol in het verhaal, maar de stilte en ruimte van de omgeving hielpen Marij bij het vasthouden van de concentratie. ,,De Noordzee, die overigens wel een rol speelt in het boek, hielp mij ook bij het focussen. En tja, hoe jammer het ook is, dat er geen boekpresentatie plaats kon vinden, de coronatijd hielp in zekere zin een handje mee bij het schrijven. Weinig sociaal verkeer, er was veel tijd om te schrijven. Het werd een roman, een fictief en deels speels verhaal, met het gegeven, dat blauwe plekken, die het leven ons toebrengt, ons blijven plagen als we ze niet onder het ijs vandaan halen en opruimen. Dat is het centrale thema in het boek, dat ook gaat over de angst om te veranderen.” Marij geeft voor een deel de inhoud van haar goed leesbare boek graag weer. ,,De vier hoofdpersonages zijn vrouwen met diverse nationaliteiten, te weten Grieks, Iers en Nederlands. Het verhaal speelt zich voornamelijk in Australië af. De hoofdrolspelers ontmoeten mensen van de inheemse bevolking, de Aboriginals. Zij komen terecht in gebeurtenissen, waarin zij zien dat dit volk zich keer op keer stoot aan de grote beurse plek, die de geschiedenis hen toebracht. De beurse plekken, die hun rituelen en hun zijn hebben aangetast.”
Het schrijven is voor Marij na dit debuut, niet meer te stoppen. ,,Het zal me niet lukken het tweede verhaal dat ik nu aan het schrijven ben, binnen een jaar af te ronden. Maar het maakt niet uit, het mag ook uitkomen als ik 71 jaar ben of 72. Leeftijd doet er niet toe. Dat vond ik een prachtige ontdekking de afgelopen twee jaren.”
Meer informatie over het boek is te vinden op www.elikser.nl.
Foto boven: Arita Immerzeel. Andere twee foto’s: aangeleverd