Tiny en Gerard van der Sluis 65 jaar getrouwd

IJmuiden – Afgelopen 22 september was de datum dat Tiny (87) en Gerard van der Sluis (88) 65 jaar geleden in het huwelijk traden. Het is dan de gewoonte dat de burgemeester zijn welgemeende felicitaties en een mooie bos bloemen komt aanbieden en als het bruidspaar dat leuk vindt dan is de Jutter | Hofgeest aanwezig om hun verhalen te horen. Dit keer liep dat, reden onduidelijk en niemands schuld, een beetje in de soep. Voordeel daarvan was dat we wat meer tijd hadden om dit gezellige en pittige paar te spreken.

Door Ingeborg Baumann

Het echtpaar van der Sluis woont in De Planeet in IJmuiden maar oorspronkelijk komt zij uit Beverwijk en hij uit Velsen-Noord. Ze kennen elkaar al heel lang want Tiny zat in de zesde klas en hij in klas 7 van de Christelijke lagere school in Beverwijk. Tiny zegt: ,,Eigenlijk kun je wel zeggen dat hij mijn eerste vriendje was.’’ Om daarna koket te zeggen: ,,Maar er kwamen er daarna meer hoor.’’ Tiny bleek een slimme meid en samen met een groepje werd ze ‘opgepept’ om naar de MULO te gaan. Maar daar had ze geen zin in want al haar vriendinnen gingen naar de huishoudschool. Gerard zette zijn schoolcarrière voort op de ambachtsschool. (LTS). Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, blijkt.

Haren trekken

Gerard zegt nuchter maar toch best romantisch: ,,Je kan het niet verklaren maar ik voelde me toen al aangetrokken tot haar. Al was het alleen maar om aan haar haren te trekken.’’ Toen ze wat ouder waren kwamen ze elkaar regelmatig tegen op de Beverwijkse Breestraat. Weten de wat ouderen onder ons nog wat een pantoffelparade is? En voor de jongeren: met pantoffelparade wordt flaneren bedoeld, meestal op een vaste plaats en op een vaste tijd. Zie het als een soort Tinder, maar dan in het echte leven. Gerard: ,,In die tijd mocht je meisjes nog nafluiten en op een dag dacht ik: nou moet ik haar toch maar eens thuisbrengen.’’ Tiny: ,,Maar daarna ging je weer terug naar de Breestraat want je kón nog wat anders tegenkomen.’’ Dit soort opmerkingen vliegen voortdurend heen en weer. Nu nog. Mevrouw en meneer zijn aan elkaar gewaagd, hebben veel humor en ze stralen een heerlijke positieve energie uit.

Serieus

En toen kwam het moment dat Gerard in dienst moest. ,,Ik was 19 toen ik in dienst ging en ik kwam er op mijn 21 ste weer uit. Ik dacht toen wel: nu moet het wat gaan worden.’’ En dat bleek. Ze trouwden toen zij 22 en hij dus 23 jaar was. Tiny: ,,We hadden weinig centen dus gingen inwonen bij mijn vader en moeder. Zo ging dat in die tijd.’’ Na zijn diensttijd kwam Gerard te werken bij Wals en Co, een electro-motorenfabriek aan de IJmuiderstraatweg, hij werkte daar bijna 19 jaar.  Maar deze fabriek kreeg een vestiging in de Achterhoek en Gerard verhuisde mee. ,,En zij moest ook mee.’’

Compleet huis

Tiny vond dat best een overgang natuurlijk maar niet erg. ,,Ik kreeg een compleet huis daar. Onze dochter Yvonne was toen 6 weken oud en Diny en Ronald zijn in de Achterhoek geboren.’’ Hij: ,,Je hebt je er goed doorheen geslagen, die acht jaar.’’ Zij: ,,Uiteindelijk heb ik toen we teruggingen harder gejankt. Het leven in de Achterhoek was gemoedelijk, hier zijn de mensen wat harder.’’ Via de Schiplaan en het Verbrande Vlak, allebei de woningen best klein voor een gezin met drie opgroeiende kinderen, kwamen ze terecht in de Tiendestraat in Velsen-Noord. Gerard: ,,Ik werkte inmiddels bij de Hoogovens en vroeg: hebben jullie geen huis?’’ Dat was er dus, een groot huis met drie verdiepingen waar ze 37 jaar hebben gewoond.

Hoogovens

Zoals dat altijd aan de hand is bij (oud-)werknemers van onze staalfabriek: geen kwaad woord over de Hoogovens. Gerard: ,,Ik was gewend om hard te werken en dat deed ik daar ook maar wát hadden we een goed leven! Ik werkte in Kooksfabriek 2 en als ik nu met mijn kleinzoon langs de fabriek fiets zegt hij: Dat is de fabriek van opa. En dat is het. Het is mijn fabriek. Wat hebben we gebuffeld maar er werd heel goed voor ons gezorgd.’’ Tiny had het in die tijd met drie kinderen, een man in ploegendienst en zonder de elektronische hulp die tegenwoordig tot onze beschikking staan, druk zat. In die tijd moesten de luiers nog uitgekookt worden om maar een voorbeeld te noemen. ,,Ik heb ook alle kleren voor de kinderen zelf gemaakt. Vooral voor Yvonne, die had lange armen en benen, was dat bijna noodzaak. Ik héb wat afgeprutst. Ik had twee hobby’s: een naald en een draad. Ik heb zelfs de trouwjurken van mijn dochters zelf gemaakt.’’

Kibbelen

Uiteraard komt daar dan weer de vraag der vragen. Hoe houd je een huwelijk van 65 jaar leuk? ,,Door heel veel ruzie te maken, we kunnen heerlijk kibbelen.’’ En daar zit wat in, als je het als echtpaar niet meer belangrijk genoeg vindt om een discussie te hebben dan is dat ook niet goed. We hadden al opgemerkt dat het een pittig setje is maar ze zijn ook heel erg gericht op saamhorigheid. Dus was er op de dag dat burgemeester Dales ze bezocht een gezellig kraampje ingericht in de hal van De Planeet. Daar konden alle bewoners een lekkere koek, of meerdere, smikkelen. Ze zeggen: ,,We zijn blij als we dingen kunnen delen met anderen, zo krijg je saamhorigheid onderling. Ook hier met de bewoners, gezelligheid, een praatje maken, dingen samen doen!’’ Als deze krant uitkomt hebben ze het feest, met ‘een hele stapel’ neefjes en nichtjes in Johanna’s Hof in Castricum al achter de rug. Dat kan niet anders dan heel gezellig zijn geweest met deze twee fijne mensen in het middelpunt.

Foto: Een gezellig ingericht kraampje met lekkers om iedereen te laten meedelen in de feestvreugde. Foto: aangeleverd