IJmuiden – Na 29 seizoenen speeltuin De Veilige Haven aan de Heerenduinweg met veel plezier beheerd te hebben, heeft het echtpaar Stegemeijer onlangs afscheid genomen.
In 1991 begonnen zij met de wederopbouw van de inmiddels zeer populaire speeltuin aan de Heerenduinweg. ,,Een hoop zand en een geit, meer was het niet”, vertelt Jaap Stegemeijer, beter bekend als ome Jaap. Zijn vrouw – tante Nel – vult hem aan met ,,en een waterijsje voor 5 cent of limonade in het winkeltje.” Inmiddels kan de speeltuin op minstens 50.000 bezoekers per seizoen rekenen, met een record aantal bezoekers in 2011 van 65.000. Afgelopen seizoen werden er 1680 tosti’s verkocht en vulde tante Nel 1602 zakjes snoep voor de verkoop. Zeven dagen per week zette het echtpaar zich al die jaren in, alleen de laatste tijd hadden zij maandag als vrije dag aangemerkt. ,,Maar ja, dan heb je toch weer andere dingen, zoals inkopen doen voor het winkeltje, vakbeurzen bezoeken of prijsjes scoren voor de bingo”, zegt Nel lachend.
Jaap, zoals altijd en overal op klompen, wil benadrukken, dat hij veel gezelligheid heeft ondervonden in de speeltuin. ,,Vlak de inbreng van de vele vrijwilligers niet uit! Zonder hen was het niet mogelijk geweest. En ook onze kinderen hielpen vaak mee. Bijvoorbeeld met gras maaien, bij zware klussen zoals zand verplaatsen, maar ook bijvoorbeeld het beheer van de website deed mijn jongste zoon Bart meer dan 20 jaar met veel plezier.”
Zoete herinneringen bewaart het echtpaar aan de vele kinderpartijtjes met patat, limonade en een ijsje toe. Later kwamen er ook pannenkoeken in het aanbod. Schoolreisjes, stagiaires van de reclassering, jongeren via bureau Halt, inkopen doen, het uitzoeken van nieuwe speeltoestellen, het zoeken van sponsoren, het afdingen bij handelaars: er was altijd werk aan de winkel. Met de veiligheid voor de spelende kinderen hoog in het vaandel. Een mevrouw viel eens over een boomwortel en een kind uit de houten toren. Direct nam het stel maatregelen, zodat dit niet weer kon gebeuren. De Dierenbescherming is weleens gebeld toen het echtpaar een paar dagen in Lourdes verbleef. Er waren konijnen over het hek gezet en de vrijwilligers hadden ze in hokken bij de andere konijnen gezet. Zij gingen tot bloedens toe vechten. Een moeder zag dat en belde de Dierenbescherming, die hen weer uit elkaar haalde. Ook zwarte kippen en een haan op hoge poten met een lange nek zonder veren zorgden voor een telefoontje naar de Dierenbescherming. Van de eitjes kwamen kuikentjes. Hun lange rode nekken zonder veren deed een bezoekster vermoeden dat ze elkaar mishandelden. Het was echter de soort. ,,Nel zal sjaaltjes voor hen te breien”, beloofde Jaap de bezorgde bezoekster. Humor hield hem al die jaren op de been, ook al was het weleens zwaar. Een dag een schoolreisje betekende hard werken van 8 tot 17 uur. En voortdurend afvalbakken legen om de wespen tegen te gaan.
Vossen en buizerds bezochten de speeltuin ook graag en deden het besluit vallen om te stoppen met het houden van boerderijdieren.
Een hoogtepunt was in 2016 dat er een lintje werd uitgereikt. ,,Maar ik deed het niet alleen hoor”, zei Jaap – op klompen onder zijn pak – nog tegen de burgemeester, toen hij verbouwereerd, want totaal onverwacht naar voren werd geroepen. Het kwam goed, want tante Nel kreeg er ook één. ,,En niet te vergeten, al die vrijwilligers, zonder hen waren we nergens geweest”, benadrukt Jaap nog maar eens. ,,Zo’n 20 tot 30 mensen hielpen elk seizoen om de speeltuin draaiende te houden. Het plezier dat wij met hen hebben gehad, zullen wij het meeste missen”.
Gelukkig blijft er in en om hun huize Stegemeijer in landelijk gebied bij Velserbroek genoeg te beleven en te doen.
Het hartelijke echtpaar vraagt met klem of ik vooral wil schrijven dat zij de vrijwilligers heel hartelijk willen bedanken. (tekst en foto: Arita Immerzeel)