IJmuiden – Het meest rauwe uitje in Velsen, de Noord- of Zuidpier op. En af. Als visser, als wandelaar, als fotograaf of als fietser. Als toerist of als inwoner van Velsen. Als vaaste of toevallige bezoeker uit binnen- of buitenland. In deze rubriek in woord en beeld, wat een pierenwaaier bezighoudt en waarom hij of zij zich op die unieke plek in de Noordzee bevindt.

Door Arita Immerzeel

Op de Zuidpier was het zondag genieten voor jong en oud. Windstil en droog weer. Er werd volop gewandeld, met en zonder hond, met en zonder kinderen en er werd gefietst, gevist en gevogeld. Bij het lichtbaken tref ik Jos en Sabine Witte. Jos (59) en Sabine (56) vertellen Tesselaars te zijn. Sabine werkt als verpleegkundige in een zorgcentrum op Texel en Jos runt er een camping. Zij zijn een lang weekend in Velsen om uit te waaien. Jos vertelt: ,,nadat het een aantal malen door corona is uitgesteld, wilden wij het nu zó graag een weekend weg. We treffen het met het mooie weer. De omgeving van Velsen was ons tot nu toe onbekend. Haarlem kennen we iets beter. Wij hadden over IJmuiden het idee, dat het alleen maar Tata Steel geblazen was hier. En nu lopen wij hier zomaar een aantal kilometers de zee in!” 

Jos en Sabine kijken met belangstelling naar de enthousiaste vogelaars. Met verrekijkers en telelenzen raken die plots in vervoering. Jos vraagt aan één van hen, welke bijzondere vogel te zien is? De zwarte zee-eend blijkt gearriveerd. De vogelaar licht aan Jos toe, dat deze eend van het noorden naar het zuiden trekt om te overwinteren en hier in IJmuiden even rust om te eten. Jos zoekt de eend op zijn telefoon op en merkt op, dat de dobberende eend inderdaad een zee-eend is en ook al zwart van kleur is. Sabine heeft meer interesse voor de ruimte en vergezichten. ,,Is dat Zandvoort in de verte?” vraagt zij zich af. ,,En wat bijzonder, die schepen die zo dichtbij langsvaren! Ik weet niet wat ik zie”. Jos voelt zich ineens erg thuis in IJmuiden door de kleuren van het lichtbaken. ,,Ik zie ineens de kleuren van Texel! Groen en zwart, kijk maar! Groen en zwart is voor eeuwig opgesloten in ons hart!”, klinkt het als hij poseert voor de foto. Ondertussen ziet het stel nog een zwarte zee-eend voorbij dobberen. En een stern, een meeuw, een boot en in de lucht een vliegtuig. Altijd wat te zien, op de pier. 

,,Mooi!” vat Sabine hun pierewaaien samen.