IJmuiden – Met temperaturen boven de dertig graden midden in de vakantieperiode is er eigenlijk maar één plek waar velen dezer dagen willen zijn: op het strand. Gelukkig beschikt IJmuiden over een breed strand, zodat er voldoende ruimte is om de benodigde afstand tot elkaar te houden en zorgeloos te kunnen genieten van het mooie weer. Logisch dus om zaterdagmiddag een verslaggever naar het strand te sturen, om de situatie terplekke te kunnen bekijken.

Het is even na half twee. Van verkeersdrukte op de weg naar de Kennemer Boulevard is geen sprake. Sterker nog, er staat niet één auto te wachten voor de slagboom. Kennelijk hebben de strandbezoekers het advies om met de fiets te komen, ter harte genomen. En inderdaad, bij de strandopgang staan heel wat fietsen en ook scooters geparkeerd. Toch is het geen enkel probleem om het stalen ros te kunnen stallen, want er zijn nog zeker 150 fietsenrekken beschikbaar.

Anita en Wendy

Voor Anita en Wendy begint het middagje strand met een kleine tegenslag, want bij aankomst is de snelbinder van een van de fietsen losgeschoten en rond de as van het wiel gedraaid. Behendig wordt de fiets ondersteboven gezet en binnen enkele minuten slagen de dames erin om het ongemak te verhelpen. Voor Anita kent het strand van IJmuiden nauwelijks nog geheimen. Als vrijwilliger van de Reddingsbrigade is ze er vaak te vinden, maar vandaag komt ze er puur voor de ontspanning. Wendy gaat graag met haar mee, alhoewel ze eigenlijk liever niet in zee zwemt, maar in open water elders in de regio. Wat brachten de dames mee naar het strand? ,,Water, tomaatjes en zonnebrandcrème. Gezonde dingen dus en zo min mogelijk, want dat moeten we allemaal tillen.’’

Charlotte aan Zee

Het strand blijkt intussen goed gevuld te zijn. De zonering, waarbij aparte delen voor badgasten en sportievelingen zijn ingeruimd, werkt uitstekend. Rond de strandopgang liggen de badgasten op hun handdoeken, wat verderop wordt het blokarten beoefend en zo is er voor elk wat wils. De exploitanten hebben maandenlang geen omzet kunnen draaien, maar doen deze week goede zaken. ,,Al vóór elf uur waren alle vierhonderd bedjes verhuurd’’, vertelt Lars. Hij helpt, samen met Julius en Indy, de badgasten die een strandbedje of windscherm willen huren bij Charlotte aan Zee, het bedrijf van Charlotte en haar partner Rick. ,,Maar eigenlijk is dit de echte baas’’, lacht Lars, wijzend naar de 2-jarige Keith. Lars is de zoon van Rick en rapporteert: ,,We hebben ongeveer zestig windschermen in voorraad, daar is er nu nog één van beschikbaar.’’ Samen met zijn collega’s vermaakt hij zich prima met dit werk, al begon de dag voor hen wat moeizaam. ,,Toen we om half zeven vanochtend hier aankwamen, zagen we dat het touw van een stapel bedjes was losgemaakt. We stapelen er veertig op elkaar en die zitten met een touw vast. Iemand had het touw eraf gehaald en vier bedjes ontbraken. Die vonden we terug in zee, gelukkig nog net op tijd, voordat ze onder water zouden verdwijnen.’’

Helemaal geen files

Wat verder richting de branding klinkt zachtjes de relaxte reggaemuziek van UB40 uit een speaker. Ernaast ligt Femi uit Alphen aan den Rijn te genieten van zowel de muziek als het mooie weer. ,,Ik ben een echte muziekliefhebber’’, reageert hij desgevraagd. Dat hij zijn favoriete muziek ook meeneemt naar het strand, levert hem over het algemeen alleen maar positieve reacties op. Zijn vriendin en twee kinderen (3 en 5) zijn intussen al richting het water gelopen. Waarom koos het gezin voor IJmuiden? ,,Scheveningen zat al vol. Vanwege corona bekijken we eerst waar het rustig is. Het werd IJmuiden. We hebben helemaal geen file gehad onderweg hierheen. Ik heb mijn vriendin en de kinderen zo dicht mogelijk bij het strand afgezet met de spullen en daarna heb ik de auto geparkeerd.’’

Helemaal uit Maastricht

Wat verderop proberen Gabriella (8) en haar broertje Stefano (7) een potje badminton te spelen. De wind speelt hen echter parten, want de shuttle vliegt alle kanten op, behalve de goede. Als daarna het ding na vier vergeefse pogingen nota bene pardoes tussen vader Tom en moeder Tamara belandt, die languit van de zon genieten, krijgt het meisje een idee. Ze besluit om de speelrichting negentig graden te draaien, zodat haaks op de wind wordt gespeeld.

Tom en Tamara zijn inmiddels vijftien jaar samen en kozen voor deze warme zomerse dag IJmuiden als reisbestemming. Geen voor de hand liggende keuze, wanneer je weet dat het gezin in Maastricht woont. ,,Twee uur en drie kwartier rijden’’, zegt Tom. Hij draait er zijn hand niet voor om, al is het maar voor één dagje.

Reddingsbrigade

We verlaten het viertal en wandelen verder in zuidelijke richting. Op het strand staat een auto van de Reddingsbrigade. Pure noodzaak, zo blijkt. Vanuit de reddingspost is dit deel van het strand niet meer goed te zien, omdat het duin ernaast in de afgelopen jaren steeds verder is aangegroeid. ,,We hebben mazzel dat er een windje is opgestoken’’, zegt Kees Buis, terwijl hij intussen met zijn collega’s de omgeving nauwlettend in het oog houdt. De wind zorgt voor de nodige verkoeling. ,,Het is een noordoosten wind en het wordt laag water. Dat is het meest gunstige wat je kunt hebben’’, weet hij uit ervaring. Hij doelt op het feit dat het strand daardoor deze middag steeds breder wordt en iedereen, ondanks de grote toestroom van badgasten, een plekje weet te vinden. Maar meer mensen betekent ook meer werk. ,,We zijn hier vast niet voor acht uur vanavond klaar. Het meeste gebeurt aan het einde van de dag.’’

Honden

Op het zuidelijke deel van het IJmuider strand zijn honden toegestaan. Van die mogelijkheid wordt volop gebruik gemaakt. Maar ook honden komen soms in moeilijkheden. ,,Gemiddeld halen we per jaar zes tot acht honden uit het water’’, vertelt Kees Buis. Het blijkt zelfs de aanleiding te zijn geweest om eind jaren 80 het besluit te nemen tot instelling van de reguliere zondagsdiensten van de Reddingsbrigade. Buis: ,,Honden springen soms spontaan van de pier af, het water in. In het verleden gebeurde het dan op een zondag wel eens dat we niet aanwezig waren en speciaal voor zo’n melding naar het strand moesten komen. Dan liep het met zo’n hondje wel eens slecht af.’’ Gelukkig gaat het in de meeste gevallen wel goed: ,,Ik heb zelf één keer te maken gehad met een dode hond.’’ Waren het zo’n dertig jaar geleden nog ongeveer dertig honden per jaar die uit het water moesten worden gered, tegenwoordig zijn het er dus nog hooguit acht, een hele vooruitgang. Kunnen eigenlijk alle honden even goed zwemmen? ,,Een labrador kan heel goed zwemmen. Die zwemt ons er met gemak uit. Het zijn vaak de wat kleinere hondjes, die in de problemen komen. Ze springen soms ergens overheen en hebben niet eens door dat ze in het water belanden.’’ (Tekst en foto’s: Bos Media Services)