Van Bloemendaal naar IJmuiden, hemelsbreed scheelt het niets maar een wereld van verschil
IJmuiden – Op 13 januari 1950 werd Kampeervereniging De Zeemeeuwen opgericht op het strand van Bloemendaal toen een groep strandliefhebbers besloot om gezamenlijk kleine houten huisjes te plaatsen aan de rand van het strand. In 1980 spoelden jammerlijk ongeveer 100 strandhuisjes de zee in en werd uitgeweken naar het strand van IJmuiden. Er waren meer dieptepunten, zoals de brand in 2004. Maar er waren en zijn ook hoogtepunten en dat komt waarschijnlijk door de mentaliteit van bestuur en ‘kampeerders’. ,,Met z’n allen de schouders eronder’’, zo zeggen de beheerder van de vereniging Kees Prevost en vicevoorzitter Felix Clercx.
Door Ingeborg Baumann
Twee heren met van die gezond gebruinde hoofden die kenmerkend zijn voor mensen die veel op het strand vertoeven. ,,Het is hier altijd zalig!’’, zeggen ze tevreden. En dat ‘hier’ is als je met de neus naar zee staat aan de rechterkant van Beach Inn. 162 witte strandhuisjes met als middelpunt een grote gemeenschapstent. Het strand van Bloemendaal is hemelsbreed 6 kilometer verderop maar het is een wereld van verschil. ,,Het strand is hier veel breder’’, zeggen de mannen. En laten we eerlijk zijn, Bloemendaal en IJmuiden zijn heel verschillende gemeenten qua bewoners. ,,Maar toen we hier naartoe kwamen werden we met open armen ontvangen door de IJmuidenaren. En na de brand in 2004 stonden de mensen van strandvereniging De Schelp ons met bloemen op te wachten.’’
Schouders er onder
,,4 januari 2004 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift’’, zegt Kees. ,,Niet alleen omdat het mijn verjaardag is maar door de brand werden 160 van de totaal 162 huisjes totaal verbrand.’’ Hoe kom je zo’n ramp te boven? ,,Met z’n allen de schouders eronder zetten. We hebben bouwers bij elkaar gebracht en demo’s van huisjes opgevraagd. Veel huisjes waren niet verzekerd dus het werd nog een hele touwtrekkerij. Sindsdien hebben we een collectieve verzekering want het blijft een hoog risico.’’
Samenstelling
Er komen niet veel bewoners van de huisjes uit IJmuiden. De mensen komen van heinde en verre, tot aan de Achterhoek en Limburg aan toe. Maar ook veel Amsterdammers en Haarlemmers zoeken de rust en ruimte van het IJmuider strand op. ,,Vroeger waren het vooral arbeiders die niet de middelen hadden om op vakantie naar het buitenland te gaan. Nu zijn het meest mensen die wel het geld hebben. Zo’n huisje kost gemiddeld 120.000 euro en dat ‘valt nog mee’, in Zeeland doen de strandhuisjes al 3 ton. De keerzijde is er ook, de vereniging is aan het veranderen. Vroeger kwamen de mensen voor zes weken naar het strand. Nu komen ze de weekenden ‘als ze zin hebben’ en misschien hooguit twee weken na hun buitenlandse vakantie. Dan is het lastig om de activiteiten te organiseren en te vullen. Voor ons is de vereniging om het gevoel van saamhorigheid te creëren en vast te houden, anders is het ‘los zand’ en dat is de insteek niet. Die verschillen tussen de bewoners geeft dynamiek maar ook soms irritatie. Er moet worden geklust en zand worden geschept. Het is niet de bedoeling dat je je strandstoel neerzet en daar niet meer uitkomt. De kunst en uitdaging is om die verschillende groepen tot elkaar te brengen.’’
Week lang feest
In de jubileumweek blijkt dat aardig gelukt. Er waren activiteiten genoeg waar oud en jong deel aan konden nemen en ruim 75 procent van de bewoners deed daar dan ook aan mee. Wat maakt het strandleven zo bijzonder? Kees: ,,De rust en de vrijheid, ook voor kinderen, en het samenzijn met elkaar.’’ Felix heeft dezelfde insteek: ,,De lucht alleen al als je het duin overkomt, je ruikt de zeelucht. En de gezelligheid en het samen genieten.’’ Voor beiden betekent het strandleven heel veel van jongs af aan. Kees kun je niet blijer maken als de kleinkinderen zeggen: ,,We gaan naar opa op het strand!’’ De grootste wens van allebei is dan ook dat hun kinderen en kleinkinderen ooit een strandhuisje kunnen kopen. Overigens is en blijft het wel kamperen. Verwacht geen luxe. ,,Maar dat is prima!’’
Fotobijschrift: Beheerder Kees Prevost en vicevoorzitter Felix Clercx in de feestelijk versierde gemeenschapstent. Foto: Ingeborg Baumann