Velserbroek – Er is een gezegde: Memento Mori, wat betekent; besef dat je zult sterven. Sterven is voor ons allen onvermijdelijk, soms onverwacht, maar vaak ook een (intens) proces voor zowel degene die gaat sterven als de naasten. Het doet beseffen, dat het leven nu plaatsvindt en wat daarin belangrijk is.

Het praten over een (aanstaand) overlijden is in Nederland niet heel gebruikelijk, we wisselen wat feitelijkheden uit, maar de diepere innerlijke en emotionele processen laten we er nog vaak buiten. Dit brengt soms een gevoel van eenzaamheid, alleen staan in de verwarring, verdriet en onmacht. Terwijl we elkaar tot grote steun kunnen zijn, door juist wel over onze angsten te praten, naar elkaar te luisteren, herinneringen op te halen, elkaar vast te houden.

Uit een onderzoek van een palliatief verpleegkundige, Bronnie Ware, kwamen een vijftal spijt-zaken. Zij voerde vele gesprekken met stervenden en daarin werd genoemd;

– Had ik mijn leven maar meer op mijn eigen manier geleid, en niet gedaan wat (ik dacht dat) anderen van mij verwachtten.

– Had ik maar niet zo hard gewerkt.

– Had ik mijn gevoelens maar vaker getoond.

– Had ik mijn vrienden maar meer gekoesterd.

– Had ik mijzelf maar meer toegestaan om gelukkig te zijn.

Laten we hieruit leren en beseffen dat we sterfelijk zijn, om te voelen dat we onderdeel zijn van een groter geheel en het leven in het hier en nu plaatsvindt, in verbinding met de mensen om ons heen. https://westbroekerplas.nl.

Foto: aangeleverd