Velsen – Al een jaar waart een virus rond dat ieders leven op zijn kop zet. Buiten het verdriet dat we hebben om de zieken en de mensen die we door dat virus voor altijd moeten missen zijn de economische, sociale en maatschappelijke gevolgen die corona met zich meebrengt bijna niet te overzien en te dragen. Het blijkt dat jongeren, op de drempel van hun zelfstandige leven, het ook pittig voor hun kiezen krijgen. Wat een tijd van verkennen, leren en opbouwen zou moeten zijn is verworden tot een tijd die stil lijkt te staan en zelfs achteruit loopt. Wij vroegen een aantal van deze mensen naar hun hoop en frustraties. Deze week vertelt Lonneke Meijer haar verhaal.

Door Ingeborg Baumann

Achttienjarige Lonneke woont met haar ouders in Velsen-Zuid. Ze heeft vorig jaar haar Havo-opleiding aan het Vellesan College met gunstig resultaat afgerond en moest helaas pas geleden stoppen met haar in-service opleiding tot radio-diagnostisch laborant in het in het Spaarne Gasthuis. Niet dat ze stilzit nu. Ze werkt tijdelijk op een notariskantoor en buiten dat is Lonneke een begenadigd fotograaf met een goed oog. In haar foto’s zie je de mens achter het plaatje. Heel knap.  Ze heeft ook haar andere hobby, drummen, weer opgepakt. Ze zegt aan het begin van het gesprek dat ze eigenlijk geen verhaal heeft. Wij vinden van wel. 

,,Ik moest helaas stoppen met mijn studie omdat ik een herkansing niet gehaald heb. Het reglement is strenger omdat je meteen meewerkt op de röntgenafdeling. Ik wil Corona hier niet de schuld van geven hoor, maar ik miste het naar school gaan in combinatie met de pittige stof. Het begon allemaal al in de tijd dat ik mijn Havo diploma haalde in coronatijd. Nu ik er over nadenk was dat best een ‘hele ervaring’. Niemand wist nog wat en we bleven ons maar aanpassen, het was aan het begin van Corona. De planning was, en daar leef je natuurlijk al lang naar toe, om na de diploma-uitreiking met vriendinnen naar Barcelona te gaan. Maar ja, dat zat er niet in. De feesten waar iedereen het over heeft en de zorgeloze zomer waarvan je hoort als je eindelijk je diploma binnen hebt waren er niet. Het was wel gezellig en we zijn veel naar het strand geweest maar dat was het dan wel. Daar baal je dan wel van als je er midden in zit maar om dat nou een verhaal te noemen? Er zijn erger dingen. Ik wist lang niet wat ik zou willen doen na de middelbare school, het was niet zo dat ik perse de zorg in wilde. Mijn vader kwam op het idee. Ik vind het erg dat ik het niet heb gehaald en ga het wel overdoen maar bij InHolland in Haarlem. Ik vond het achteraf moeilijk maar wel leuk. Nu werk ik op een notariskantoor in Haarlem. Ik was al niet iemand die heel veel uitging dus daar loop ik niet tegenaan. Ook het samen met mijn ouders in een huis wonen gaat goed. Ik had op de basisschool een soort obsessie met drummen en dat heb ik weer opgepakt een jaartje geleden. Ik miste het. Frustrerend om weer te leren drummen maar je hebt wel wat te doen in Coronatijd. Mijn vrienden kennen me wel als diegene die foto’s maakt. Mijn profielwerkstuk van de Havo was het begin van de straatfotografie. Ik hou er vooral van om mensen te fotograferen. Daar kan ik mijn creativiteit in kwijt.’’  (Op Instagram heet Lonneke @d.apollonia) 

Foto:

‘Ik wil corona nergens de schuld van geven’. Foto: aangeleverd